” Βάπτεσαι μεν εις το ύδωρ, ασκέ, αλλ’ αβύθιστος μένεις. “
“ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΦΡΑΣΗ ;
Ναι, ναι …θυμάστε για τον : “ασκό κλυδωνιζόμενο μηδέποτε βυθιζόμενο” ; …
Λέγουν διάφορα…Μάλλον, στην συγκεκριμένη περίπτωση, όλες οι σελίδες Λέγουν τα ίδια ….
Λέγουν, λοιπόν, πως : << … στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην είχε πάει στο Μαντείο μετά από «πρόκληση» του Ρωμαίου Φλαμινίκου….>>
Μπλα, μπλα, μπλα…Εγώ δεν βρήκα τίποτα , που να αποδεικνύει τα λεγόμενα αυτά…Τίποτα! Καμία αναφορά, κανένα όνομα, κανένα έργο, καμία παραπομπή…Εαν, γνωρίζει κάποιος κάτι σχετικό, παρακαλώ πολύ να το αναφέρει!
Εγώ όμως τώρα θα σας πάω πολύ πίσω στον χρόνο! 
Και θα σας μιλήσω για τον αγαπημένο μου Θησέα! Μάλλον θα σας μιλήσει για εκείνον ο Πλούταρχος! Διότι, το μόνο που θα κάνω εγώ, είναι να τον αντιγράψω . Άλλωστε ! Όταν μιλάνε οι Αρχαίοι μας Συγγραφείς, εμείς πρέπει απλά να …ακούμε! Να ακούμε και να μαθαίνουμε!
Θα ήθελα , διαβάζοντας αυτό το κείμενο, να καταλάβετε ΠΟΙΟΣ και ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ζήτησε τον χρησμό από τον άρχοντα των Δελφών !
Ήταν λοιπόν, εκείνη αποφράδα ημέρα, όταν ο Θησέας επέστρεψε στην Αθήνα από την Κρήτη. Θα μου πείτε, γιατί “αποφράδα”, εφόσον ο ήρωάς μας επέστρεψε νικητής;
Μα, επειδή :<< Όταν δ’ επλησίαζον εις την Αττικήν, λέγεται ότι ελησμόνησεν αυτός, ελησμόνησε δε και ο κυβερνήτης του πλοίου υπό χαράς, να υψώση το ιστίον δι’ ού έμελλε ν’ αναγγείλη εις τον Αιγέα την σωτηρίαν των και ότι ούτος εξ απελπισίας κρημνισθείς εις τους βράχους εθανατώθη.>>
Του έτυχαν διάφορα του Θησέα στο ταξίδι της επιστροφής και δεν θυμήθηκε την παράκληση του πατέρα του, Αιγέα, να υψώσει λευκά πανιά στο πλοίο στην περίπτωση, που επέστρεφε ζωντανός. Το λησμόνησε , απ’ ότι φαίνεται, και ο κυβερνήτης του πλοίου, όπως μας διηγείται ο Πλούταρχος.
Φτάνοντας ο Θησέας, τέλεσε το καθιερωμένο τελετουργικό και την θυσία …Αλλά, ας μας τα πει καλύτερα ο Πλούταρχος:
<< Άμα δε κατέπλευσεν ο Θησεύς, ετέλεσε μεν εις το Φάληρον τας θυσίας εις τους Θεούς, όσας είχεν υποσχεθή όταν απέπλεεν, έστειλε δε και εις την πόλιν κήρυκα ν’ αναγγείλη την σωτηρίαν των. Αυτός όμως απήντησε πολλούς μεν κλαίοντας διά του βασιλέως τον θάνατον, και άλλους χαίροντας, ως ήτον επόμενον, και προθύμους να τον υποδεχθώσι και να τω προσφέρωσι στεφάνους διά την σωτηρίαν των. Δεχθείς δε τους στεφάνους ο κήρυξ, έθεσεν αυτούς εις το κηρύκειον, και επιστρέψας εις το παραθαλάσσιον, πριν ο Θησεύς τελειώση τας σπονδάς, περιέμενεν έξω, ΜΗ ΘΕΛΩΝ ΝΑ ΤΑΡΑΞΗ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑΝ. Αφ’ ού έγινον αι σπονδαί, ( !!!) τω ανήγγειλε τον θάνατον του Αιγέως, και τότε όλοι μετά κλαυθμών και θορύβου ανέβησαν εις την πόλιν. Έκτοτε λέγεται ότι επεκράτησεν εις τα ωσχοφόρια να στεφανώνηται ουχί ο κήρυξ, αλλά το κηρύκειον, και εις τας σπονδάς να εκφωνώσιν οι παρευρισκόμενοι Ελελεύ, Ιού Ιού….
Ελελεύ …Ιού…Ιού !
Το πρώτον, επιφώνημα σπονδής και πολεμικού παιάνος, το δεύτερον ταραχής και εκπλήξεως.
Αφ’ ού δ’έθαψε τον πατέρα του, απέδωκεν εις τον Απόλλωνα όσα είχε τάξει, κατά την εβδόμην του Πυανεψιώνος μηνός , διότι τότε ανέβησαν εις την πόλιν σωθέντες. >>
Αμέσως μετά ακολουθεί η αναφορά στην Ειρεσιώνη, για την οποία όλοι μας κάνουμε αναρτήσεις την πρωτοχρονιά…
<<Και το μεν ψήσιμον των οσπρίων λέγεται ότι έγινε, διότι οι σωθέντες συνήνωσαν τας τροφάς όσαι τοις έμενον, κ’ εψήσαντες αυτάς εις κοινήν χύτραν, εφιλεύθησαν και συνέφαγον όλοι ομού. Την δε Ειρεσιώνην φέρουσιν εις την αυτήν εορτήν, κλάδον ελαίας τετυλιγμένον εις έρια, ως τότε την Ικετηρίαν, και πλήρη απαρχών διαφόρων καρπών, εις σημείον παύσεως της αφορίας, καιψάλλουσι συγχρόνως.
” Ειρισιώνη και σύκα σοι φέρει, και άρτους αφρώδειςφέρει, και μέλ’ εις την στάμναν, και έλαιον φέρει να ‘ψήσης,και την φιάλην μεστήν, να μεθύσης και πέσης εις ύπνον.” >>
Στην συνέχεια έρχεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και θα’λεγα σπουδαία πληροφορία, που αφορά τον θεσμό της δημοκρατίας. Τα εύσημα του οποίου τα έδραξαν οι μεταγενέστεροι …δημοκράτες. Θα έχετε σίγουρα ακουστά 
τα ονόματα του Σόλωνα, του Κλεισθένη , του Αρχέστρατου , του Εφιάλτη του Σοφωνίδη…
Μην απορείτε, όσοι δεν έχετε ακούσει για τον τελευταίο. Καθώς αυτός και ο Αρχέστρατος, ως αρχηγοί του λαϊκού κινήματος, κατηγόρησαν τους ευγενείς Αρεοπαγίτες για κακοδιαχείριση και η εκκλησία του Δήμου ψήφισε την παραπομπή τους στα δικαστήρια της Ηλιαίας!!!
Ήταν παράτολμή πράξη εναντίων των ισχυρών ανδρών της Αθήνας. Οι ποινές για τους αρεοπαγίτες που κρίθηκαν ένοχοι ήταν εξοντωτικές. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι κατά πάσα πιθανότητα η γνωστή σε όλους μας φράση “είδα εφιάλτη”, καθώς και η λέξη “εφιάλτης” με την έννοια του κακού ονείρου, προέκυψε από την κυριολεκτική φράση “ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ”, καθώς οι Αρεοπαγίτες έβλεπαν στον ύπνο τους να τους κατηγορεί ο Εφιάλτης του Σοφωνίδη και ξυπνούσαν έντρομοι. Συνεπώς δεν έχει σχέση με τις Θερμοπύλες και τον προδότη του Λεωνίδα και των συντρόφων του, αλλά με τον Εφιάλτη που έστερξε τη Δημοκρατία στην Αθήνα !
ΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΗΣΕΑ :
<< Βάλλων δε μετά τον θάνατον του Αιγέως κατά νουν ΕΡΓΟΝ ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ , ΣΥΝΗΘΡΟΙΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗΝ ΕΙΣ ΕΝ ΑΣΤΥ , και κατέστησε μιας πόλεως ένα δήμον τους πριν σποράδας, οίτινες δυσκόλως συνεκαλούντο εις έν να σκεφθώσι ΔΙΆ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Περιερχόμενος λοιπόν τους δήμους και τα γένη, επροσπάθει να πείση αυτούς· και οι μεν ιδιώται και οι πένητες εδέχοντο ταχέως την πρόσκλησιν· εις δε τους δυνατούς ΕΠΡΟΤΕΙΝΕ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΑΝΕΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ , και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΝ , έχουσαν αυτόν μόνον ΑΡΧΗΓΟΝ …ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ (!!!) , και νομοφύλακα, αφίνουσαν δ’ εις πάντας τους ΑΛΛΟΥΣ ΠΛΗΡΗ ΙΣΟΤΗΤΑ. Διά τούτων οι μεν κατεπείθοντο, οι δε φοβούμενοι την δύναμιν αυτού, ήτις ήτον ήδη μεγάλη, ως και την τόλμην του, επροτίμων να ενδώσωσιν εις την πειθώ μάλλον παρά εις την βίαν. Καταργήσας λοιπόν τα πρυτανεία, τα βουλευτήρια και τας αρχάς εκάστου δήμου, και συστήσας έν κοινόν πρυτανείον και βουλευτήριον όλων, ενταύθα όπου ήδη είναι η πόλις, την μεν πόλιν ωνόμασεν Αθηνάς, (!!!) ΚΟΙΝΗΝ Δ’ΕΙΣΗΓΑΓΕ ΘΥΣΙΑΝ ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ . Έθυσε δε και Μετοίκια κατά την δεκάτην έκτην Εκατομβαιώνος , καθ’ ήν και μέχρι τούδε έτι γίνεταιη θυσία. Και ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ , καθώς υπεσχέθη, διερύθμιζε το πολίτευμα, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ πρώτον αποταθείς· διότι ….ΕΠΕΜΨΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΧΡΗΣΜΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΣ …. και έλαβε τον επόμενον :
“Παι του Αιγέως, Θησεύ, Πιτθηίδος απόγονε κόρης, πόλεων, ήξευρε, έχει πολλών και τα τέρματα θέσει και τους κλωστήρας εντός εις την πόλιν υμών ο πατήρ μου. Συ δε μη αγωνία, μηδ’ έχε πολλήν αθυμίαν περί αυτής μεριμνών. Φυσηθείς ο ασκός επιπλέει.”
Ιστορούσι δ’ ότι αυτό τούτο εξεστόμισε μετά ταύτα ΚΑΙ Η Σίβυλλα ειπούσα προς την πόλιν :
“ Βάπτεσαι μεν εις το ύδωρ, ασκέ, αλλ’ αβύθιστος μένεις!”>>
Θα αθετήσω τον λόγο μου, και θα προσθέσω κάτι στην διήγηση του Πλουτάρχου. Κάτι, που έχει σχέση με το …ασκί και έναν ακόμη χρησμό , που ζητήθηκε από τον Απόλλωνα. Ήταν ο Αιγέας, που δεν είχε αποκτήσει γιο , απελπισμένος πήγε στο Μαντείο των Δελφών να ζητήσει συμβουλή. Εκεί η Πυθία του έδωσε το χρησμό που έλεγε: ” Ασκού τον προύχοντα πόδα, μέγα φέρτατε λαών, μη λύσης, πριν εις άκρον Αθηναίων αφίκειας”… δηλαδή “: Μη λύσεις το προεξέχον πόδι του ασκού, μεγάλε αρχηγέ των λαών, πριν φτάσεις στο δήμο των Αθηναίων“.
Υποτίθεται…πως ο ασκός που ανέφερε ο χρησμός ήταν το ασκί, όπου έβαζαν κρασί οι αρχαίοι μας πρόγονοι , και το πόδι που προεξείχε ήταν το μέρος απ’ όπου το γέμιζαν. Υποτίθεται !!! Διότι , ξέρουμε πλέον πολύ καλά πως οι μύθοι μας χρήζουν αλληγορικής ερμηνείας και το νόημα του χρησμού μπορεί να ερμηνευτεί και με άλλον τρόπο.
Ο Αιγέας, πάντως, έτσι στεναχωρημένος που ήταν, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει τον χρησμό με κανέναν τρόπο και επιστρέφοντας στην πόλη του, έκανε μία στάση στην Τροιζήνα , στην φιλόξενη αυλή του έξυπνου βασιλιά Πιτθέα.
Θα αθετήσω τον λόγο μου για ακόμη μια φορά και θα προσθέσω στην ανάρτηση το link από μία άλλη ανάρτηση, που εμπνεύστηκα από το βιβλίο της Μαίρη Ρενώ , όπου με συγκλονιστικό τρόπο περιγράφει την συνάντηση του Αιγέα με την Αίθρα και τον ακόμη πιο συγκλονιστικό τρόπο που έγινε η σύλληψη του Θησέα!
Του Θησέα, που έγινε αργότερα ένδοξος βασιλιάς , δίκαιος και αγαπητός από τον λαό της Αθήνας!
<< Θέλων δε ν’ αυξήση έτι μάλλον την πόλιν, προσεκάλεσεν όλους εις αυτήν να ζώσιν ισόνομοι, και λέγουσιν ότι εκ των καιρών του Θησέως σώζεται κήρυγμα «Εδώ συνάγεσθε, όλ’ οιλαοί». Ότι δε πρώτος έκλινε προς τον όχλον, ως λέγει ο Αριστοτέλης, και ΑΦΗΚΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΡΧΙΑΝ, φαίνεται ότι και ο Όμηρος το μαρτυρεί εις τον κατάλογον των πλοίων, όπου ΜΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΕΠΟΝΟΜΆΖΕΙ Δ Η Μ Ο Ν !!!
ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ , ΑΘΉΝΑ ΜΟΥ, ΠΟΛΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ !
ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΙΩΝΙΑ !!!
ΒΑΣΤΑ ΟΣΟ ΠΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΔΟΡΥ ΣΤΟ ΑΘΑΗΑΤΟ ΧΕΡΙ …
ΟΣΟ ΠΑΛΛΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ …
ΩΣΠΟΥ Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΚΡΑΥΓΗ !!!
ΜΑΙΑ ΤΣΕΠΟΥΛΙΔΟΥ
Πρόσφατα σχόλια