<<Ο Δαίδαλος ,μαθαίνοντας πως ο Μίνωας είχε εκτοξεύσει απειλές εναντίον του για την κατασκευή της αγελάδας, φοβήθηκε, λένε, την οργή του βασιλιά κι έφυγε με πλοίο από την Κρήτη, με τη βοήθεια της Πασιφάης που του έδωσε το πλοίο. Μαζί του έφυγε και ο γιος του ο Ίκαρος κι έβαλαν πλώρη για κάποιο νησί στη μέση του πελάγους… Καθώς όμως αποβιβάστηκαν απρόσεκτα εκεί, ο Ίκαρος έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε, έτσι το πέλαγος αυτό ονομάστηκε Ικάριο και το νησί Ικαρία>>…..γράφει στον μύθο ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (βίβλος 4, 78) …
Είναι μία ερμηνεία , που διηγείται μια αληθοφανή ιστορία.
Ο Παυσανίας έρχεται να δώσει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στον ίδιο μύθο, προσθέτοντας μία ουσιαστική λεπτομέρεια :
<<Ο Δαίδαλος, λέγεται, για να φύγει από την Κρήτη κατασκεύασε δυο μικρά πλοία για τον ίδιο και το γιο του τον Ίκαρο, και πρόσθεσε σ’ αυτά πανιά (ιστία) που ΔΕΝ ΕΊΧΑΝ ΑΚΌΜΑ ΕΠΙΝΟΗΘΕΊ, ώστε εξαιτίας του ευνοϊκού ανέμου να ξεπεράσουν το ναυτικό του Μίνωα ,που έπλεε με κουπιά. Ο ίδιος ο Δαίδαλος σώθηκε τότε. Το πλοίο όμως του Ικάρου , που ήταν λιγότερο έμπειρος στη διακυβέρνησή του , ανατράπηκε … Αυτός πνίγηκε και το κύμα τον έβγαλε στο νησί πέρα από τη Σάμο, που τότε ήταν ανώνυμο. Ο Ηρακλής, όταν βρήκε το νεκρό, τον ανεγνώρισε και τον έθαψε εκεί όπου και τώρα σώζεται μικρός σωρός χώματα σε ακρωτήριο που προβάλει στο Αιγαίο. Από τον Ίκαρο πήρε το όνομα και το νησί και η γύρω απ΄ αυτό θάλασσα...>> «Ελλάδος Περιήγησις, Βοιωτικά»…
Η διήγηση του Παυσανία, κατά την γνώμη μου, είναι η αληθινά ορθολογική ερμηνεία του μύθου. Ο άνεμος , που φούσκωνε τα πανιά, τα έκανε να κινούνται πολύ πιο γρήγορα από τα πλοία με κουπιά…
Βλέποντάς τα ,νόμιζες πως ήταν σαν να πετούσαν πάνω από την επιφάνεια του πελάγους…
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΉ ΤΑ ΠΑΝΙΆ ΈΜΟΙΑΖΑΝ ΑΠΌ ΜΑΚΡΙΆ ΜΕ ΦΤΕΡΆ, ΕΠΙΚΡΆΤΗΣΕ ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΕΚΔΟΧΉ ΤΟΥ ΜΎΘΟΥ…
Εκείνου , που λέει πως τα έχει φτιάξει ο Δαίδαλος για να φύγουν απο το νησί…
Και ερχόμαστε πάλι στον Διόδωρο, που μας δίνει και αυτή την εκδοχή της πλούσιας μυθολογικής μας παράδοσης :
<< Ο Δαίδαλος ήταν ακόμη στην Κρήτη και τον έκρυβε η Πασιφάη, θέλοντας ο βασιλιάς Μίνωας να τιμωρήσει οπωσδήποτε το Δαίδαλο, αλλά μη μπορώντας να τον βρει, ερευνούσε όλα τα πλοία στο νησί και υποσχέθηκε να δώσει πάρα πολλά χρήματα σε όποιον του βρει το Δαίδαλο.
Τότε, λοιπόν, ο Δαίδαλος έχασε κάθε ελπίδα διαφυγής με πλοίο και ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΦΤΕΡΟΎΓΕΣ , με τέχνη θαυμαστή, σοφά σχεδιασμένες και κολλημένες άψογα με κερί, αφού τις προσάρμοσε στο σώμα του γιου του και στο δικό του, μπόρεσαν να πετάξουν με τρόπο απίστευτο και να δραπετεύσουν πάνω από το Κρητικό Πέλαγος. Ο Ίκαρος, όμως, με την απειρία της νιότης πετούσε πολύ ψηλά κι έπεσε στη θάλασσα, γιατί ο ήλιος έλιωσε το κερί που συγκρατούσε τα φτερά του…
Ενώ ο Δαίδαλος, που πετούσε κοντά στη θάλασσα βρέχοντας, κάθε τόσο τις φτερούγες κατάφερε να φτάσει, ως εκ θαύματος, στη Σικελία….>> (Διόδωρος, βίβλος 4, 78)…
ΜΑΙΑ ΤΣΕΠΟΥΛΙΔΟΥ
Πρόσφατα σχόλια