<< – ΉΡΑ : Εγώ θα ντρεπόμουν, Ζευ , εάν μου ήτο τέτοιος υιος , τόσο θηλυπρεπής και διεφθαρμένος από την μέθη , ο οποίος έχει δέσει την κόμη με την κορδέλα και συνεβρίσκεται αρκετά με πολλές μανιασμένες γυναίκες , πιο λουσάτος και από εκείνες τις ίδιες , χορεύοντας υπό τον ήχο των τυμπάνων και αυλών και κυμβάλων …και γενικά, έχοντας ομοιάσει σε όλους εκτός από σένα…
-ΖΕΥΣ : Και όμως , αυτός ο φορών γυναικείες κορδέλες και πιο λουσάτος από τις γυναίκες , Ήρα ,όχι μόνον έβαλε στο χέρι την Λυδία και τους κατοικούντες τον Τμώλο , υπέταξε τας Θράκας και αφού εξεστράτευσε εναντίων των ΙΝΔΏΝ με αυτό το ΓΥΝΑΙΚΕΊΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΌ ΣΏΜΑ και τους ΕΛΈΦΑΝΤΑΣ ενίκησε και την χώραν και την έβαλεν υπό κατοχήν του ! Εάν κάποιος εσκέπτετο πώς θα ήτο αυτός ΝΗΦΆΛΙΟΣ …ΌΠΟΥ ΤΈΤΟΙΑ ΚΆΝΕΙ ΜΕΘΙΣΜΈΝΟΣ !!! >>
ΘΕΏΝ ΔΙΆΛΟΓΟΙ και σήμερα, λοιπόν, φίλοι μου! Με την γνωστή χιουμοριστική διάθεση , που χαρακτηρίζει όλα τα έργα του Λουκιανού…Περιπαικτική διάθεση, θα έλεγα. ‘Ωστόσο , στις γεμάτες κάπως “σατιρικούς” μεταξύ των θεών διαλόγους σελίδες των έργων του, μας χαρίζει πάντοτε σπάνιες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες…Στην προκειμένη περίπτωση, απ’ότι καταλάβατε , φίλοι μου, ο λόγος γίνεται για την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες!
<<Την εκστρατεία του Διονύσου , την οποία διαδέχτηκε μετά από δεκαπέντε γενιές ο Ηρακλής>>… βάζω τώρα στην διήγηση τον Αρριανό. Ο οποίος στην “Ινδική” του μας μεταφέρει αποσπάσματα από το έργο του Μεγασθένη, του Νεάρχου, του Ονησίκριτου και άλλων συγγραφέων που έγραψαν για την Ινδία. <<Πρεσβύτερόν τε Διόνυσον Ηρακλέους δέκα και πέντε γενεήσιν ινδοί λέγουσιν>> Αρριανός , (Ινδική ΙΧ,10).
Πολλοί ήταν οι συγγραφείς, που διηγούνταν στα έργα τους τους θρύλους των Ελλήνων στην Ινδία…Θα αναφερθώ μόνο σε μερικούς από αυτούς…αρχίζοντας συγκεκριμένα με τον Λουκιανό, με τον οποίον ασχολούμαι τώρα τελευταία…Δύο είναι τα σημεία στον Διάλογο της Ήρας και του Δία, που τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου…Ελπίζω και την δική σας! <<…με αυτό το ΓΥΝΑΙΚΕΊΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΌ ΣΏΜΑ και τους ΕΛΈΦΑΝΤΑΣ ενίκησε και την χώραν (Ινδία) και την έβαλεν υπό κατοχήν του >> , διαβάσατε στην αρχή του άρθρου. Για να δούμε, ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες , που αποτελούσαν (και αυτές) τον στρατό του Διονύσου…Στους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ θα έρθουμε αμέσως μετά…Ποιές , λοιπόν, ήταν αυτές οι “μανιασμένες γυναίκες”; Μα οι πιστές Μαινάδες , φυσικά ! Οι οποίες έχουν καταγραφεί ως γυναίκες πολεμίστριες για πρώτη φορά στην Ιστορία. Στο έργο “Προλαλία ή Διόνυσος” ο Λουκιανός γράφει τα εξής:
<<Ο Διόνυσος όταν εξεστράτευσε εναντίων των Ινδών , οι εκεί άνθρωποι τον κορόιδευαν , καθώς άκουγαν αλλόκοτα περί της στρατιάς του. Οι λόχοι αποτελούντο από μαινόμενες γυναίκες…οι οποίες κρατούσαν ράβδους , τυλιγμένες με κισσό (θύρσους, δηλαδή) , άνευ αιχμής …και μικρές κούφιες ασπίδες , οι οποίες βομβούσαν εάν κάποιος τις άγγιζε . Οι Ινδοί μάλλον τα τύμπανα τα θεώρησαν ασπίδες. Οι ΜΑΙΝΆΔΕΣ όμως …εντός των φαινομενικώς αθώων θύρσων , είχαν κρυμμένα λογχίδια και με αιφνιδιαστικές επιθέσεις έτρεπον τους πολεμίους σε φυγή>>…
Ο Διόνυσος , λοιπόν, ήταν ο πρώτος , που χρησιμοποίησε τις γυναίκες στο στράτευμά του….Και όχι μόνο γυναίκες !Τι εννοεί ο Λουκιανός , αναφέροντας μαζί με τις γυναίκες – πολεμίστριες και τους …ΕΛΈΦΑΝΤΕΣ;;; Συμμετείχαν και αυτοί στην εκστρατεία ; 
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε , πως τα ζώα αυτά αποτελούσαν μέρος του στρατού των Ινδών , έτσι; Και πως η λέξη “έλεφας” είναι “δανεική”…”επειδή στον Ελληνικό χώρο δεν υπήρχαν ελέφαντες”.
Και όμως, φίλοι ! Καταρρίπτεται και αυτός ο ισχυρισμός ! Όπως και η άθλια θεωρία περί “ινδοευρωπαϊκής ράτσας”…Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις του Άρη Πουλιανού , ελέφαντες υπήρχαν στον Ελλαδικό χώρο εδώ και εκατομμύρια έτη. Ο έλεφας ετυμολογείται εκ του ρήματος “ελεφαίρω , ελεφαίρομαι” , το οποίο σημαίνει “καταπατώ , καταστρέφω“. Η λέξη φανερώνει την τρομερή εντύπωση , που προξενούσε στον προϊστορικό ονοματοθέτη το ζώων αυτό, που όταν περνούσε κατά αγέλη , καταπατούσε και κατέστρεφε τα πάντα και η ιδιαίτερη μορφή του πρωτίστως ήταν πολύ τρομακτική για τους ανθρώπους αλλά και για τους ίππους. Και οι ελέφαντες , λοιπόν, στον στρατό του Διονύσου !!!Ένα ζώο αφανισμένο πια από τον Ελλαδικό χώρο. Όπως , παρεμπιπτόντως , και ο λέοντας !
Αθάνατη Ελλάς ! Αιώνια Πατρίδα λατρεμένη!!!Αξεπέραστοι στο διάβα των αιώνων οι γιοι και οι κόρες σου! Για ατελείωτους αιώνες είμαστε μόνοι μέσα στον χρόνο !Και μόνοι μας επιβάλλεται να μείνουμε για να ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ! Αυτή είναι η Μοίρα μας , αν θέλετε , και η βαριά αποστολή , σε σχέση με άλλους λαούς!
Η εκπολιτιστική εκστρατεία του Αλεξάνδρου , χρονολογικά είναι σχετικά “πρόσφατη” και δεν κατάφεραν να την “σβήσουν” ολόκληρη από τις σελίδες της Ιστορίας. Όπως έκαναν με τις δύο προηγούμενες , κατά πολύ παλαιότερες …Αυτές, του Διονύσου και του Ηρακλέους.
Η Ιστορία όμως έχει έναν δικό της τρόπο να φανερώνει τα “απόκρυφά” της…Και κάποιοι από’ μας έχουν τον τρόπο να γράψουν ξανά αυτό, που κάποιοι άλλοι με πολύ κόπο φρόντιζαν και φροντίζουν ακόμη να διαγράψουν.
Η πηγή της γνώσης είναι η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία .Και αν και ότι απέμεινε από αυτή αποτελεί μόνο τρία εως πέντε τις εκατό του συνόλου της , (το τεράστιο μέρος της οι χριστιανοί καίγανε επί μήνες στους δρόμους της Αλεξάνδρειας ,της Περγάμου και άλλων πόλεων , λεηλατώντας τις περίφημες βιβλιοθήκες των αρχαίων), μια ζωή δεν φτάνει να τα αναγνώσουμε , να κατανοήσουμε και να αφομοιώσουμε ότι “περίσσεψε”…
Είναι πολλά , τελικά, τα στοιχεία για την εκστρατείας του Διονύσου, στην αρχαία γραμματεία . Τόσα πολλά, που προκαλεί μεγάλη εντύπωση , πως είναι σχεδόν ολότελα άγνωστη. Δεν θα σας αναγκάσω να διαβάσετε ολόκληρα κατεβατά από τα αποσπάσματα των σχετικών πηγών. Θα παραθέσω μόνο ελάχιστα απο αυτά. Αν και πάλι, το άρθρο θα γίνει αρκετά μεγάλο…..Ο Αλέξανδρος προχωρούσε στα βάθη της Ασίας, θέλοντας οπωσδήποτε να φτάσει στην γη των Ινδών , παρ’όλο που οι Μακεδόνες του ζητούσαν επίμονα να επιστρέψουν στην Πατρίδα. Γνώριζε , βεβαίως , ο μεγάλος στρατηλάτης και άριστος μαθητής του μέγιστου Αριστοτέλη , για τις εκστρατείες των δύο αδερφών του . Αυτά, που εμείς, μαθαίνουμε σήμερα…
Γνώριζε για την πόλη , ονομαζόμενη Νύσα …όπως μας περιγράφει ο Αρριανός στο έργο του “Αλεξάνδρου Ανάβασις”. Η Νύσα τοποθετείται ανατολικά της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν Καμπούλ, στα σύνορα με το Πακιστάν.
Μια αντιπροσωπεία Νυσαίων με επικεφαλή τον σοφό Άκουφι, επισκέφτηκε στον Αλέξανδρο και τον παρακάλεσε να αφήσει ελεύθερη την πόλη, γιατί την έχτισε ο Διόνυσος όταν ήταν να επιστρέψει στην Ελληνική θάλασσα. Εκεί εγκατέστησε τους απόμαχους στρατιώτες, που δεν μπορούσαν να κάνουν το ταξίδι του γυρισμού.<<Ω βασιλεύ, δέονταί σου Νυσαίοι εάσαι σφάς ελευθέρους τε και ατονόμους αιδοί του Διονύσου. Διόνυσος γαρ επειδή χειροσάμενος το Ινδών έθνος επί θάλασσαν οπίσω κατήει την Ελληνικήν, εκ των απομάχων στρατιωτών, οί δη και Βάκχοι αυτώ ήσαν, κτίζει την πόλιν τήνδε μνημόσυνον της αυτού πλάνης τε και νίκης τοις έπειτα εσομένοις >> (Ι,5).
Ο Αλέξανδρος, πραγματικά σεβάστηκε την ελευθερία της Νύσας και …<<ξυν τοις εταίροις τοις ιππεύσι και τω πεζικώ αγήματι” πήγε στην πόλη αυτή>> λέει ο Αρριανός. Ο Άκουφις του είπε ότι κοντά στην πόλη που ο Διόνυσος ονόμασε Νύσσα, χάριν της τροφού του, υπάρχει το όρο ΜΗΡΟΣ, και ότι εκεί ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΙ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ, δηλαδή ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΕΙ...
Ακόμα δε ότι ενώ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΚΙΣΣΟΣ , ΕΚΕΙ ΚΑΤ’ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ ΦΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΘΟΝΟΣ …ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ !!! <<Ο Αλέξανδρος και οι σύν αυτώ ανέβηκαν στο βουνό, είδαν πραγματικά τα όσα τους έλεγαν οι Νυσαίοι και έξαλλοι από χαρά έστρωσαν ένα γερό τσιμπούσι κατά το δή λεγόμενο¨, αφού δε στεφάνωσαν όλοι τα κεφάλια τους με στεφάνι από κισσό και δάφνη, άρχισαν να ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΥΜΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ και “τας επωνυμίας του θεού ανακαλούντες” ευοχούντο.>> λέει στην συνέχεια ο Αρριανός (Ε,ΙΙ,5).
Στη Νύσα,για την οποία πολλοί νεότεροι ερευνητές έχουν ασχοληθεί και έχει γίνει ειδική αγγλική αποστολή, διεπίστωσαν ότι είναι <<ΛΕΥΚΟΊ , ΈΧΟΥΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΌ ΤΡΌΠΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΜΕ ΤΑΜΠΟΥΡΛΑ ΚΑΙ ΑΥΛΟΥΣ …ΚΑΙ ΠΟΛΛΆ ΣΤΟΙΧΕΊΑ , ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΈΣ ΤΟΥ ΑΡΡΙΑΝΟΎ>>…( Droysen σελ.486 σημ’ 907.)
<<Οι Νυσαίοι λοιπόν δεν είναι ινδικόν γένος, αλλά -προέρχονται- από αυτούς που ήλθαν μαζί με τον Διόνυσο στην γήν των Ινδών…Και πριν τον Αλέξανδρο γίνονταν πολύς λόγος γιά τον Διόνυσο, πως και αυτός (ο Διόνυσος) είχε εκστρατεύσει κατά των Ινδών.>> (Αρριανού, “Ινδική”, 9)
Στο ίδιο βιβλίο (Ε,ΙΙΙ,4) καθώς και στην «Ινδική» του ( Δ,χχViii,1-4), ο Αρριανός κάνει μνεία και περί του άλλου θρύλου των Ινδών. Δηλαδή της εκστρατείας του Ηρακλέους. Οι θρύλοι αυτοί αμφισβητήθηκαν από τους μεταγενέστερους. Πολλοί δε θεώρησαν αυτούς τους μύθους εφεύρημα του Αλεξάνδρου ή ότι ειπώθηκαν από τους Ινδούς για να τον κολακεύσουν παραλληλίζοντάς τον με τον θεό Διόνυσο.
<<(Οι Σίβες) κατά την θυσίαν των βοών καίνε μαζί και ρόπαλο, και αυτό το κάνουν στην μνήμη του ροπάλου του Ηρακλέους…και από αυτόν (τον Ηρακλή) πολλά άρρενα τέκνα γεννήθηκαν στην γή των Ινδών…αυτά (οι Ινδοί) γύρω από τον Ηρακλέα λέγουν, όταν επήλθε εναντίον κάθε γής και θάλασσα, και καθάρισε οτιδήποτε κακό…Αρχαιότερος ήταν ο Διόνυσος του Ηρακλέους κατά 15 γεναιές όπως λέγουν οι Ινδοί. (15 γενεές Χ 30 χρόνια η γενιά = 450 χρόνια)>>. (Αρριανού “Ινδική”, 9).
Αλλά ο μεν Αλέξανδρος είχε ήδη φθάσει πέραν των ορίων των εκστρατειών του Ηρακλέους και του Διονύσου και επομένως δεν υπήρχε λόγος να πλάσει τέτοιους μύθους. Άλλωστε , κατά την γνώμη μου, υπολογίζοντας την υπερηφάνειά του για τις αξεπέραστες ικανότητές του ως στρατηλάτη, , δεν θα μεριμνούσε ποτέ να φανεί τρίτος κατακτητής . Για την ίδια του την υπερηφάνεια ως Έλληνας , δεν θα πατούσε ποτέ στην μνήμη των δύο αδερφών του. Επίσης, πιστεύω , πως ο λόγος , που τον ωθούσε πέρα , στην Ανατολή, στις αχανές εκτάσεις της Ινδίας , παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Μακεδόνων, ήταν να επαναλάβει και αυτός με την σειρά του , τον άθλο , ακολουθώντας κυριολεκτικά τα χνάρια τους !
Και όντως !!! Με επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Πλούταρχος :
<<Τώρα δέ (εγώ ο Αλέξανδρος) μιμούμαι τον Ηρακλή και μετέρχομαι-ακολουθώ τα ίχνη του Διονύσου, θέλοντας να νικήσουμε πάλι στην Ινδία καθώς και τους ορεινούς και άγριους που βρίσκονται πάνω από τον Καύκασο, και να χορέψουν οι Έλληνες αναθυμούμενοι τις βακχικές τελετές.>> (“Περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής, Β.1).
Αφετέρου δε οι μύθοι των εκστρατειών του Διόνυσου και του Ηρακλή στις Ινδίες είναι πολύ παλιότεροι του Αλεξάνδρου. Ο Ηρόδοτος (Γ,97) και ο Ευριπίδης στις Βάκχες, αλλά και πολλοί άλλοι συγγραφείς αναφέρουν την εκστρατεία Διονύσου και Ηρακλή στις Ινδίες…Υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί συγγραφείς, που δεν τους αναφέρω εδώ…Και ο Πολύαινος (Μακεδόνας συγγραφέας του 2ου αιώνα μετά χάους) στα “Στρατηγήματά” του γράφει τα εξής :
<<Όταν ο Διόνυσος επέλασε εναντίων των Ινδών , για να τον δεχθούν οι πόλεις , εξόπλισε την στρατιά όχι με φανερά όπλα , αλλά με ρούχα λεπτά και ελαφοτόμαρα. Τα δόρατά τους ήταν τυλιγμένα με κισσό , και ο θύρσος κάλυπτε την αιχμή τους. Έδινε το σύνθημα με κύμβαλα και τύμπανα αντί για σάλπιγγα και …δίνοντας γεύση από κρασί στους εχθρούς του , έτρεπε σε χορούς και σε βακχικά όργια >>…
Και μετά λένε τον Ερμή πανούργο !!! 
…
Και το νου σας, ε ! Τα “όργια” είναι τελετές !!!
Στην συνέχεια λέει ο Πολυαίνος, (ο οποίος βασίζεται κυρίως στις περιγραφές του Μεγασθένη, (περ. 350 – 290 π.Χ.) που ήταν αρχαίος Έλληνας γεωγράφος – εθνογράφος, διπλωμάτης και ιστορικός και υπήρξε πρέσβης του Σέλευκου Α΄ του Νικάτορος για περισσότερα από 10 χρόνια στην Ινδία, έχει χαρακτηρισθεί ως ο “Πατέρας της Ινδικής Ιστορίας” , ότι :
<<Ο Διόνυσος κατέλαβε ένα τρίκορφο βουνό της Ινδίας , Θιβέτ. Η μία κορυφή του ονομάζεται Κορασιβίη , η άλλη Κονδάσβη , και η τρίτη ονομάστηκε από τον ίδιο τον Διόνυσο , ΜΗΡΌΣ. Για τον λόγο αυτό ο Διόνυσος ονομάζεται Μηροτραφής.>>
Το ίδιο περιστατικό για την εκστρατεία του Διονύσου αναφέρεται και στον Ηρόδοτο (Ιστορία, Β 146).<<Το βουνό , στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένη η Νύσσα , ονομάζεται Μηρός , για να θυμίζει το πως γεννήθηκε ο Διόνυσος . Αυτά λένε οι σοφοί για τον Θεό Διόνυσο!>>
<<Ο Διόνυσος {Διός + Νύσα (η τροφός του)} εμφανίζεται στην Ινδία >>ΔΙΟΔΩΡΟΣ (Ι 15,7).
Μιλώντας για την εκστρατεία του Διονύσου δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναφερθεί ο πιστός σύντροφος και ακόλουθός του , ο Θεός Πάνας! Οταν παρατάχθηκαν απέναντί τους οι Ινδοί , κλονίστηκε ο Διόνυσος αντικρίζοντας ένα τεράστιο πλήθος. Ατάραχος, τότε , ο Πάνας , διέταξε την νύχτα να αλαλάξει όλο το στράτευμα όσο το δυνατόν άγρια. Έτσι έγινε και ήχησαν οι κοιλάδες και οι πέτρες από αυτη τη παράδοξη και τρομερή κραυγή …που σκόρπισε τρόμο στους Ινδούς , τρέποντάς τους σε φυγή ! <<Διονύσου στρατηγός ην Παν” Πολύαινος ….<<Του κέρως δε αυτώ του δεξιού μεν ο Σιληνός , του ευωνύμου δε ο Παν ηγούντο>>…Λουκιανός, Προλαλιά ή Διόνυσος 2-4.
Δεν είναι τυχαίο , πως ένα ασημένιο νόμισμα είχε βάρος 12 γραμμάρια και ονομαζόταν ΠΆΝΑ , ενώ ένα χρυσό νόμισμα είχε 48 πάνα (Ραγκουβάμσα V3)…. Μην υποτιμάτε την υπόσταση του τραγοπόδαρου Θεού …Έχει την δύναμη , πιστέψτε με , να σας προκαλέσει Πανικό!!!
<<Οι Ινδοί αφού μετέγραψαν τα Ομηρικά έπη στην δική τους γλώσσα, τά άδουν (τραγουδούν) όχι μόνον αυτοί αλλά και οι βασιλείς των Περσών!!!>>….Αρριανός
«Ἀλεξάνδρου τήν Ἀσίαν ἐξημεροῦντος, Ὃμηρος ἦν ἀνάγνωσμα, καί Περσῶν και Σουσιανῶν καί Γεδρουσίων παῖδες, τάς Εὐρυπίδου και Σοφοκλέους τραγωδίας ᾖδον.» ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, «Περί Ἀλεξάνδρου Τύχης και Ἀρετής», Α.5. Δηλαδή: <<Όταν ο Αλέξανδρος εξημέρωσε την Ασία, ο Όμηρος ήταν το ανάγνωσμα και των Περσών και των Σουσιανών και των Γεδρουσίων, ενώ τραγουδούσαν τις τραγωδίες του Ευρυπίδη και το Σοφοκλή!!!>>
ΤΟ ΔΙΑΝΟΕΊΣΤΕ ΑΥΤΌ , ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ , ΕΛΛΗΝΕΣ ;;;
Και κλείνοντας την διήγησή για τον Διόνυσο θα αναφερθώ και πάλι στον Αρριανό : <<Πριν έρθει ο Διόνυσος στην Ινδία , οι Ινδοί έτρωγαν ωμά τα θηράματα που έπιαναν. Όταν , όμως , έφτασε νικητής ο Διόνυσος , ΕΚΤΙΣΕ ΠΟΛΕΙΣ …ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ , ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ , ΤΟ ΚΡΑΣΙ …ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ , ΔΙΝΟΝΤΆΣ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΎ >> (“Ινδική 7).
Στο κεφ. VIII του ίδιου βιβλίου ο Αρριανός μας μεταφέρει την πληροφορία του Μεγασθένη, ότι φεύγοντας ο Διόνυσος από την Ινδία, κατέστησε βασιλιά των Ινδών των Σπατέμβα, τον οποίο μετά από 52 χρόνια διαδέχθηκε ο γιος του Βουδύας. Σας θυμίζει μήπως κάτι το όνομα Βουδύας ;;;
Ξέρουμε όλοι , πως ο “βούδας” δεν ήταν ένας !Σχετικά με την χρονολογία της άφιξης του Έλληνα θεού στην Ινδία, ο Μεγασθένης μας πληροφορεί ότι μεταξύ της βασιλείας του Διόνυσου και αυτής του Candragupta πέρασαν εκατόν πενήντα τρεις βασιλείς που διοίκησαν για έξι χιλιάδες και σαράντα δυο χρόνια. Ο Julius Solinus μετρά 6,451 χρόνια από τον Πατέρα Βάκχο μέχρι τον Αλέξανδρο.
ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΚΗ “ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ”…ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΝ , ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΑ ΕΙΝΑΙ !
Ας πάμε τώρα στα πορίσματα της αρχαιολογίας. Το 1924 ο J.Marshall ανακοίνωσε ότι ο Ινδός συνεργάτης του R.D.Banerji ανακάλυψε στην τοποθεσία Μοχέντζο Ντάρο της Δυτικής όχθης του κάτω Ινδού, ένα πολύ αρχαίο πολιτισμό, με αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική και ανεπτυγμένο επίπεδο διαβίωσης, αφού κάθε σπίτι είχε ειδικούς χώρους αποθήκευσης, λουτρό, κλιβάνους, θερμάστρες, οι δρόμοι ήσαν φαρδείς, είχε αγορά, αποχετευτικό σύστημα κλπ. ..
ΚΆΤΙ , ΠΟΥ ΑΚΌΜΑ ΣΉΜΕΡΑ , ΕΝ ΕΤΗ 2020, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΩΝ !
Από τις ανασκαφές που έχουν γίνει στα νεκροταφεία της πόλης, υπερτερεί το λευκό μεσογειακό στοιχείο κρανίων , πράγμα που οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο λαός αυτός θα πρέπει να προέρχεται από την ΒΔ Βαλκανική όπου τοποθετείται η κοιτίδα των πανάρχαιων Αρκάδων, Ιώνων, Καδμείων και των Δαρδανών, οι οποίοι σύμφωνα με την ελληνική μυθιστορία πρώτοι διεκπεραιώθηκαν στην Ασιατική ήπειρο ,την κατέκτησαν και έγιναν γενάρχες και ιδρυτές λαών και πόλεων.
ΔΩΣΤΕ ΠΡΟΣΟΧΉ ΕΔΩ , ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ :Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν ότι όχι μόνον ο πολιτισμός του Μοχέντζο Ντάρο και της Χαράπα, αλλά και ο κυρίαρχος πληθυσμός τους, είναι ξένος. Στη σελ. 558 του 2ου τόμου της “Ιστορίας της ανθρωπότητας”, διαβάζουμε ότι ο ανασκαφέας της Χαράπα σημειώνει για τον λαό αυτό: “ήρθε στην κοιλάδα του Ινδού με έναν αρκετά καλά ανεπτυγμένο πολιτισμό από αλλού, αφού ίχνη της αρχής του πολιτισμού αυτού δεν αποκαλύφθηκαν με τις ανασκαφές σε καμία από τις θέσεις της κοιλάδας του Ινδού”.
Στη σελ. 494 του ίδιου τόμου διαβάζουμε: <<Η παρουσία μεσογειακού ανθρώπου δείχνει χωρίς άλλο δυτική προέλευση καθώς και ότι από την αρχή ο λαός της Χαράπα ήταν εξοικειωμένος με την επεξεργασία του χαλκού και του ορειχάλκου, γιατί η γνώση αυτή πρέπει να προερχόταν από μια χώρα όπου θα υπήρχε ορυκτός πλούτος>>.
ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΝΑ “ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ” ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ !!! ...
Είχαν Ακροπόλεις, κατασκευασμένες , δηλαδή , σε τεχνικά υψώματα και από κει ο ηγεμόνας με τους ομοφύλους του αριστοκράτες επέβαλλαν την εξουσία τους και την διοίκησή τους στους γηγενείς και αυτόχθονες, διαβάζουμε στην επόμενη σελίδα και αυτό μας παραπέμπει στο …ΜΥΚΗΝΑΪΚΟ …σύστημα οχύρωσης και διακυβέρνησης, που με τεχνικά πλέον μέσα αναπαράγεται στην κοιλάδα του Ινδού, όπου δεν υπάρχει η βαλκανική μορφολογία του κατάλληλου εδάφους, δηλ. βραχώδεις λόφοι, πάνω στους οποίους χτιζόταν η Ακρόπολη και το παλάτι του ηγεμόνα.
ΚΑΙ , ΜΙΛΩΝΤΑΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ , ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΆΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ…ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ , ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ …
ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ , ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ , ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ FB. Πληροφορίες για την προϊστορική συσχέτιση των Ελλήνων με την βορειοδυτική Ινδία συναντάμε και στα ινδικά έπη , στην Mahabharata και τις Puranas.
ΠΟΙΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΧΕ “ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΆ ΑΝΕΠΤΥΓΜΈΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ “ , ρωτώ ;;;Και ας μη μιλήσει κανείς …ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ !… περί “άλλων” πολιτισμών, εκτός από τον Ελληνικό !
ΜΑΙΑ ΤΣΕΠΟΥΛΙΔΟΥ
Πρόσφατα σχόλια