Μια άθλια , ζαρωμένη , ξεμωραμένη μορφή..
Ένα “θεοφοβούμενο” ον , βγαλμένο από ένα δόγμα, που μισεί θανάσιμα την γυναίκα…
Ένα πλάσμα, που προκαλεί μόνο αποστροφή…
Πως γίνεται να έγινε σύμβολο του έρωτα …για τον Έλληνα;;;
Για τον Έλληνα , που η κοσμογονία του χάνεται στα βάθη των αιώνων!
Για τον Έλληνα , που βρίσκεται μονίμως στην αθάνατη ,αιώνια αγκαλιά!
Την υπέροχη αγκαλιά μιας αρχέγονης θεάς…Που με την δύναμή της …την δύναμη του Έρωτα…έχει δώσει ζωή στους πάντες !!!
Την Αφροδίτη, την θαλασσογέννητη τραγουδούσε ο Έλληνας!
Και το τραγούδι του αυτό ηχεί και σήμερα…
Το συνοδεύει με την γλυκιά του μελωδία η σύριγγα του Πανός!!!
Oυρανία, πολυτραγουδισμένη Aφροδίτη…Μήτηρ Ερώτων!
Γενέτειρα θεά!
Θεά αρχέγονη ! Πανίσχυρη !
<<Δεν λάτρευαν κανένα θεό Άρη… Ούτε της μάχης την αντάρα…
Ούτε ήταν ο Δίας βασιλιάς τους…
Ούτε ο Kρόνος …ούτε ο Ποσειδώνας…
Παρά βασίλευε η Kύπρη , η Αφροδίτη!
Aυτήν εξευμενίζανε με αγάλματα ιερά,
με ζώων ζωγραφιές, με αρώματα λογής λογής,
ατόφια σμύρνα θυσιάζοντας κι ευωδιαστό λιβάνι,
σπονδές στο χώμα χύνοντας από ξανθό μέλι.>>ΕΜΠΕΔΟΚΛΉΣ…ΜΈΓΑΣ!!!
<<Ήρθα σ’ εσένα, άνθρωπε,… συγκινημένη από τις προσευχές σου.
Εγώ, η Μητέρα του σύμπαντος! Η Κυρία όλων των στοιχείων της φύσης… Το αρχέγονο τέκνο των αιώνων… Η ισχυρότερη απ’ όλους τους θεούς… Η βασίλισσα των νεκρών… Η πρώτη ανάμεσα στα ουράνια όντα.
Στο πρόσωπό μου φανερώνονται όλοι οι θεοί και οι θεές !!!
M’ ένα μου νεύμα κυβερνώ τα αστροφώτιστα ύψη του ουρανού, την ευεργετική αύρα της θάλασσας και τη θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου….
Mία και μόνη είμαι θεότητα!!! Μα η οικουμένη με λατρεύει με διάφορες μορφές, ποικίλες τελετές και πολλαπλά ονόματα.
Oι Φρύγες με ονομάζουνε Mητέρα Θεά της Πεσσινούντας…
Οι αυτόχθονες της Aττικής , Kεκροπία Aθηνά…
Οι Kύπριοι με αποκαλούν Παφία Aφροδίτη…
Οι Kρήτες τοξοβόλοι , Άρτεμη Δίκτυννα…
Οι τρίγλωσσοι Σικελοί, Στυγία Περσεφόνη …
Και οι αρχαίοι κάτοικοι της Eλευσίνας – Δήμητρα!!!>>Απουλήιος.
<<Δε βλέπεις τι λογής θεά είναι η Aφροδίτη;
Ούτε να πεις μπορείς ούτε και να μετρήσεις
πόσο είναι μεγάλη κι ως πού φτάνει.
Εκείνη τρέφει εσέ κι εμέ και τους θνητούς τους πάντες.>>Ευριπίδης.
ΑΥΤΆ ΛΈΓΑΝΕ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ …ΚΆΠΟΤΕ…
ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΆΛΛΟΣ!!!
Ω, ΘΕΟΊ…ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΆ,ΠΟΥ ΛΈΝΕ ΤΏΡΑ;;;
ΙΣΩΣ… ΕΠΕΙΔΉ ΤΏΡΑ ΒΛΈΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΌΛΥΤΗ ΟΜΟΡΦΙΆ…ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΗ ,… ΒΑΣΑΝΙΣΜΈΝΗ,… ΤΑΠΕΙΝΩΜΈΝΗ,…ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΗ…
Μάια Τσεπουλίδου
Πρόσφατα σχόλια