ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ, Η ΤΡΑΝΗ ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ ΝΕΟΓΝΟΛΟΓΟΣ !

Η Ελένη δεν ήταν φόνισσα ,σαν την αδερφή της, την Κλυταιμνήστρα… Ούτε πιστή σύζυγος, σαν την ξαδέρφη της, την Πηνελόπη…

Η Ελένη , ήταν σίγουρα … Ωραία!

Αθώα όμως ή Ένοχη ;…

Με την θέλησή της ή μη ενέδωσε στον έρωτα του Πάρη;;;

Ο καθένας μας προτιμά δικό του σενάριο…ανάλογα με αυτά που έτυχε να διαβάσει …ή ν’ ακούσει.

Για πολλούς από’ σας η Ωραία Ελένη της Τροίας , όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν, υπήρξε άπιστη σύζυγος και κακή μητέρα… Εσείς, πάλι ,που λυγίζετε μπροστά στην θεϊκή ομορφιά της, υιοθετείτε την ιστορία με το φάντασμά της, που ακολούθησε τον πρίγκιπα της Τροίας, και όχι ή ίδια…

ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΗΜΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ…

Και η αφετηρία της είναι ένα υπέροχο νησί ,γνωστό σε όλους μας ως Κύθηρα…

Η << ΑΓΙΑ ΚΥΘΗΡΑ>> , όπως την αναφέρει και στα δύο έπη ο Όμηρος….Λόγω του περίφημου Ιερού της Κυθέρειας Αφροδίτης…της ΚΑΛΛΙΣΤΕΦΑΝΗΣ ΘΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ !!!…

Ο Παυσανίας ( Γ΄, 23, 1.) γράφει σχετικά :

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ …Α Γ Ι Ό Τ Α Τ Ο …ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ …ΤΟ Α Ρ Χ Α Ι Ο Τ Α Τ Ο !

Η πανέμορφη θεά λατρεύτηκε και με λιγότερο γνωστή μορφή της , ως Αποστρόφια θεά που διασφάλιζε την ηθική τάξη και προστάτευε τη σύζυγο και τα παιδιά . Η ίδρυση από τα πολύ πρώιμα χρόνια ναού της θεάς στα Κύθηρα έδωσε και στο νησί τον ομηρικό χαρακτηρισμό ζάθεα, δηλαδή πανάγια.

Όπως πολύ σωστά αντιλαμβάνεστε, φίλοι μου, εκεί που εμφανίζεται η Ωραία μας Λενιώ, αναδύεται αναπόφευκτα και το όνομα της Αφροδίτης…όπως ακριβώς αναδύθηκε η ίδια πανέμορφη Θεά από τον αφρό στην επιφάνεια της θάλασσας…την γέννηση της οποίας μας περιγράφει ο Ησίοδος : <<…Από την σάρκα την αθάνατη (του Πατέρα-Ουρανού) ανάβλυζε λευκός αφρός , …που έθρεψε μια κόρη. Εκείνη πρώτα πλησίασε στα άγια Κύθηρα , ύστερα στην Κύπρο φτάνει τη θαλασσοφίλητη…Εκεί αναδύθηκε μέσα από νερό ,ΩΡΑΙΑ ΘΕΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΗ !…Την είπαν Αφροδίτη άνθρωποι και Θεοί , γιατί την έθρεψε ο αφρός… ΚΥΘΈΡΕΙΑ . γιατί πλησίασε τα Κύθηρα …και ΚΥΠΡΟΓΕΝΕΙΑ , γιατί αναδύθηκε στην Κύπρο , τη θαλασσοφίλητη…>>

Σύμφωνα λοιπόν με τη Θεογονία  του Ησιόδου , η Αφροδίτη γεννήθηκε στους αφρούς της θάλασσας των Κυθήρων και μετά τα κύματα την παρέσυραν στην Πάφο της Κύπρου , όπου επίσης λατρεύτηκε ως θεά προστάτης του νησιού. Έχει ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι στην Κύπρο υπάρχει περιοχή Κυθραία ή Κύθρα, όπου βρέθηκαν αγάλματα της θεάς. 

Τα Κύθηρα αναφέρονται και από τον ιστορικό ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ, που περιγράφει τις μάχες κατά την έβδομη χρονιά του Πελοποννησιακού πολέμου ,…Και από τον πανεπιστήμονα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, που λέει πως το νησί την προϊστορική εποχή ήταν γνωστό ως Πορφυρούσα…γιατί ήταν πηγή πορφύρας του όστρακου που ήταν περιζήτητο για την παραγωγή της κόκκινής χρωστικής ουσίας….

Ο Ισίδωρος (γεωγράφος του 1ου αιώνα της κοινής χρονολόγησης ) υποστήριξε μια “ανατρεπτική” για πολλούς άποψη, ότι δηλαδή

ΤΟ ΝΗΣΙ ΕΛΑΒΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΘΕΡΕΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ !

Η ονομασία του νησιού συναντάται στον πληθυντικό ίσως από την ύπαρξη και των διπλανών Αντικυθήρων, που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Αιγίλια . Ακύθηρος λεγόταν ο στερούμενος θέλγητρων άνθρωπος.  Ο Ησύχιος αναφέρει ότι η λέξη εκ του ρήματος κεύθω και τη σχέση του με τη θεά και το νησί. Κεύθω σημαίνει κρύβω, κρύπτω , ενώ εκείνοι που κάνουν έρωτα στο νησί (στο μέρος εκείνο, δηλ. τα Κύθηρα), ανακαλύπτουν το κρυμμένο ερωτικό πάθος.

Τα Κύθηρα, όπου λατρεύονταν ως χθόνιοι ήρωες τα δύο αδέλφια της Ωραίας Ελένης, δηλαδή οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης, συνδέονται επίσης και με τη διασημότερη ερωτική ιστορία της αρχαιότητας. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει ότι η απαγωγή της Ελένης έγινε με την υπόδειξη και την προστασία της Θεάς Αφροδίτης, η οποία λατρευόταν ως πολιούχος στα Κύθηρα. Εκεί κατέφυγαν νύχτα μετά την φυγή τους από την Σπάρτη, η Ελένη και ο Πάρης. Και συγκεκριμένα, σε μία σπηλιά!

Οι πληροφορίες, που προκύπτουν από τη μελέτη για τα “μυθολογικά” Σπήλαια, καθώς και για τους ιατρικούς θρύλους και τα πρόσωπα που σχετίζονταν μ’ αυτά, είναι πραγματικά συγκλονιστικές. Τα Σπήλαια γενικά υπήρξαν τόποι λατρείας θεών και ηρώων και προστασίας των ανθρώπων. Η επιστημονική αυτή μελέτη φέρνει μυστηριώδη τίτλο :

“Συμβολή στη Δημώδη Μαιευτική και Νεογνολογία κατά τη ΜΥΚΗΝΑΙΚΗ ΕΠΟΧΗ “.

Τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας ασχολούνται με τη συλλογή των θρύλων και
των μύθων των Ελληνικών Σπηλαίων περισσότερο από σαράντα χρόνια. Η έρευνα περιλαμβάνει στοιχεί για τη σύζευξη του παραδοσιακού και του νεότερου ιατρικού επιστημονικού ορθολογισμού.

<< Σχετικά με το Σπήλαιο των Κυθήρων (Μυλοποτάμου), που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του νησιού, παρουσιάζουμε για πρώτη φορά τις επιβιώσεις της Λαϊκής Ιατρικής Παράδοσης που σχετίζονται με την ίδρυση στο Σπήλαιο αυτό του πρώτου στον Κόσμο «Εκθετοκομείου», καθώς και της πρώτης εμπειρικής Μονάδας Θεραπείας των θηλέων εκθέτων νεογνών. Αποτολμούμε να εικάσουμε ότι τα επιτεύγματα αυτά έγιναν κατά τη Μυκηναϊκή εποχή από την ωραία Ελένη της Σπάρτης, την πρώτη Ελληνίδα Νεογνολόγο. Τα όσα σχετικά παραδοσιακά στοιχεία κατορθώσαμε να συλλέξουμε από τις λαϊκές επιβιώσεις εκείνων των χρόνων, επιχειρούμε να τα παρουσιάσουμε, δίνοντας επιστημονικές μαρτυρίες και επιχειρήματα, τα οποία θεωρούμε απαραίτητα για την τεκμηρίωση των απόψεων μας. Επιπλέον, η ευρεία Ιατρική ερμηνεία του μύθου της ωραίας Ελένης, απομυθοποιεί την προσωπικότητα της παράδοξης αυτής Ελληνίδας, της τόσο παρεξηγημένης και αδικημένης από τους λογοτέχνες και τους ποιητές, ως άπιστης μοιχαλίδας. >>

Η Λαϊκή Ιατρική Παράδοση διασώζει έναν σπουδαίο θρύλο της «Τρανής Νεράιδας», που έφυγε από τον τόπο της και πήγε σε μια «Κρανιοσπηλιάρα» στο νησί των Κυθήρων. Η απίθανη αυτή ιστορία έρχεται να εμπλουτίσει την ούτως ή άλλως πλούσια λαϊκή μας παράδοση, φέρνοντας σημαντικές λεπτομέρειες για την φυγή της ωραίας μας Κόρης και την διαμονή της στο νησί των Κυθήρων, προτού εγκαταλείψει την Πατρίδα της για δέκα ολόκληρα χρόνια. Oι διηγήσεις , που σχολαστικά συλλέχτηκαν ήταν από τους κατοίκους της Φαλάνθου της Αρκαδίας, Μολάων της Λακωνίας και Καρδαμύλης της Μεσσηνιακής Μάνης. Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν διερευνηθεί και μελετηθεί διεξοδικά από ιατρικής πλευράς τα ποικίλα στοιχεία που υπάρχουν στους διάφορους θρύλους και παραδόσεις της Ηρωικής εποχής.

Και η μελέτη αυτή έρχεται να δώσει κάποιες αξιόλογες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες, προβάλλοντας επίσης για πρώτη φορά τα πλούσια ανθρωπιστικά αισθήματα της Ελένης , καθώς και τις εμπειρικές παιδιατρικές, ιδιαίτερα τις νεογνολογικές και βοτανολογικές, γνώσεις της.

Παραθέτω εδώ μία περίληψη από την μελέτη , που είναι πραγματικά συγκλονιστική και περιέχει εντελώς άγνωστα στοιχεία για την παραμονή του ζεύγους στα Κύθηρα :

<<Όπως είναι γνωστό, αναφορικά με τις Νεράιδες , Νηρηίδες, Νύμφες, Δρυάδες και Αμαδρυάδες , υπάρχει σημαντικός αριθμός παραδόσεων, παραμυθιών, δοξασιών, μύθων και εθίμων στην προφορική παράδοση του Λαού μας. Τα εξωτικά αυτά στοιχεία της φύσης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ομορφιά, το κάλλος, την υγεία και με την ευτυχία των ανθρώπων. Από την αρχαία Ελληνική Μυθολογία γνωρίζουμε ότι η Λακωνία ήταν η χώρα των Νεράιδων. Σύμφωνα με την παράδοση, όλοι οι βασιλείς και οι βασίλισσες της Λακωνίας ήταν νεραϊδογέννητοι. Οι μεν άνδρες νεράιδοι ήσαν υψηλοί, σωματώδεις, ευρύστερνοι, ξανθοί και γαλανομάτηδες, οι δε γυναίκες βασίλισσες-νεράιδες ήταν ψηλές, λυγερόκορμες, ξανθές , με σφριγηλούς μαστούς. Ο πρώτος βασιλιάς της Λακωνίας ήταν ο Λέλεγας, ο οποίος παντρεύτηκε τη Ναϊάδα (Νύμφη, Νεράιδα) Κλεοχαρεία, που ήταν Πελασγίδα και ήταν η νεότερη και ωραιότερη από τις ενενήντα εννέα ανύπαντρες νεράιδες-προστάτιδες των πολλών πηγών, των ποταμών και των λιμνών της Λακωνίας.

Σύμφωνα με την παράδοση της «Τρανής Νεράιδας», ένα πρωί η Ελένη είχε βγει στην εξοχή να συλλέξει για τις ανάγκες του Ναού της Θεάς Σελήνης, όπου ήταν ιέρεια, το αγαπημένο της βότανο, το «ψυλλόχορτο» (Κόνιζα, Inula), που φέρει μέχρι σήμερα το όνομά της ως «Ελένειο», καθώς και άλλα ιαματικά και φαρμακευτικά βότανα. Η Ελένη ήταν πυγοστόλος, δηλαδή στόλιζε και κοσμούσε το πέριξ των γλουτών της με μια πλατιά ζώνη, που εφάρμοζε γύρω από την οσφύ της, προβάλλοντας έτσι τους στρογγυλεμένους γλουτούς ως καλλίπυγος. Εκεί, στην εξοχή, όπως ήταν σκυμμένη συλλέγοντας τα βότανα, ο Πάρης που τη συνόδευε παρατήρησε ότι η ωραία βασίλισσα δεν ήταν μόνο καλλίσφυρος, (γυναίκα με ωραίους αστραγάλους ) αλλά και καλλίπυγος και λευκώλενος: (-ον, ἔχων λευκοὺς τοὺς βραχίονας). Το βασιλόπουλο αισθάνθηκε κεραυνοβόλο έρωτα γι’ αυτή. Η βασίλισσα δεν ήταν ούτε «ανεμάλλαρη», ούτε ασκεπής. Το κάλυμμα της κεφαλής της ήταν ένα πολύχρωμο και χρυσοστόλιστο σκιάδιο, ένα είδος φακιολιού.

Ο Πάρης παρ’ ευθύς εξεδήλωσε την απόφασή του να την παντρευτεί, αρπάζοντας από το κεφάλι της Νεραϊδοπαρμένης Ελένης, δήθεν σαν παιχνίδισμα ή σαν αστείο, το
αραχνοΰφαντο χρυσοκέντητο μαντήλι της. Αυτοστιγμεί τότε αποσβολώθηκε μένοντας άφωνος, γιατί είχε
εμπρός του μια χρυσομαλλούσα Νεράιδα-Θεά με ολόχρυσα μαλλιά , καταγάλανα μάτια, ολόλευκο
πρόσωπο με κατακόκκινα μάγουλα και χείλη.

Τότε είδε ο Πάρης την ξανθή κόμη που έλαμπε σαν να φωσφορίζει. Είδε δε στην κορυφή της κεφαλής της μια «τουφίτσα μαλλιά» δεμένη σαν κοτσιδάκι που την έλεγαν «κουρίδα» ή «κουρί» ή «παπαλήθρα». Αυτό ήταν δηλ. ένα αυτοτελές κοτσιδάκι στο επάνω μέρος της κεφαλής, στη θέση που αντιστοιχούσε στη βρεφική της ηλικία το «απαλό», η βρεγματική, η μεγάλη πηγή του κρανίου, η «μοίρα», το «πεπρωμένο». Λεγόταν και «παπάλα» που ΣΥΜΒΟΛΙΖΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΊΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ , ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Ή ΕΝΟΣ ΓΕΝΟΥΣ.

Ήταν δηλαδή το «γούρι» της Ωραίας Ελένης!

Η πράξη αυτή του Πάρη, το να αποσπάσει το μαντίλι από το κεφάλι της Ωραίας Ελένης, για τον Κόσμο των Νεράιδων στη Λακωνία συμβόλιζε τη θέλησή του να την κάνει γυναίκα του.

Το ίδιο συναίσθημα προτίμησης και αφοσίωσης τότε αισθάνθηκε στην καρδιά της και η Ωραία Ελένη, η οποία του είπε: «Φαίνεται ότι το θέλημα της Θεάς Αφροδίτης είναι γραμμένο στην κορφή, στο μέτωπό μου, στο «κουρί» μου και εσύ είσαι ο πρώτος που αποκαλύπτεις τη «μοίρα» μου, το μέρος του “απαλού” μου, στο οποίο ό,τι γράφεται δεν ξεγράφεται. Από αυτή τη στιγμή πολύ λίγο έχω να φοβηθώ την οργή του συζύγου μου». Η Ελένη, διψούσε για τις ισχυρές συγκινήσεις που δίνει ο μεγάλος έρωτας και εξομολογείται με τη σειρά της ότι κι αυτή, ένιωσε μεγάλο έρωτα, που την έδενε μαζί του και πως ήταν πρόθυμη να τον ακολουθήσει όπου κι αν πήγαινε.

Σύμφωνα με το μύθο της «Τρανής Νεράιδας» η Ελένη, η πεντάμορφη αυτή γυναίκα, η ωραιότερη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, η πανέμορφη και εκλεκτή προστατευόμενη της Ουράνιας Θεάς Αφροδίτης, παίρνει αιφνιδίως την απόφαση να εγκαταλείψει το σπίτι της, την πατρίδα της, τον άνδρα της, τη μικρή της κόρη και τους συγγενείς της και να ακολουθήσει το γιο του βασιλιά Πριάμου τον Πάρη, για την ομορφιά του, τα νιάτα και τα πλούτη του. Εγκατέλειψε ξαφνικά το σύντροφο της ζωής της, τον βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαο, ενώ ήταν η μόνη γυναίκα που στα Ομηρικά έπη τον είχε επιλέξει η ίδια ανάμεσα σε μνηστήρες.

Η Ελένη εγκατέλειψε αμέσως τη συζυγική εστία και έφυγε με τον Πάρη, πριν ακόμη φθάσουν σε ερωτικές απολαύσεις, ίσως από τον φόβο μήπως προλάβει και επιστρέψει ο Μενέλαος. Έτσι η αφορμή για τον δεκάχρονο Τρωικό πόλεμο είχε δοθεί. Ένας τέτοιος φονικός πόλεμος είναι τρομακτικό, ασφαλώς και για τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις, να έγινε με αφορμή μια γυναίκα. Παρά ταύτα οι άνθρωποι στους αιώνες που πέρασαν, είδαν την πράξη αυτή της Ωραίας Ελένης με συγκατάβαση και θαυμασμό. Ιδιαίτερα για τους αισθηματίες Έλληνες, η Ελένη περισσότερο από μια βασίλισσα, ήταν μια γυναίκα, σύμβολο του αιωνίου κάλλους, που ακτινοβολεί και δημιουργεί τα μεγάλα πάθη, που τελικά όπως η ομορφιά δικαιώνει τα πάντα .

Η ωραία βασίλισσα απαρνήθηκε τα πάντα για τον έρωτα που της στερούσε ο μεγαλύτερός της κατά είκοσι πέντε χρόνια Μενέλαος.

Ξεκίνησαν , μόλις είχε νυχτώσει, με κάθε μυστικότητα, πεζοπορώντας με Πανσέληνο. Διάνυσαν περίπου 45 χιλιόμετρα πορευόμενοι στη δεξιά πλευρά του Ευρώτα. Με τα φτερά που έδωσε η Θεά Αφροδίτη στους δύο φυγάδες εραστές θα χρειάστηκαν τουλάχιστον εννέα ώρες να φθάσουν στον πρώτο σταθμό, που ήταν πιθανόν ο Ναός των αδελφών της, Κάστορα και Πολυδεύκη.

Η Ωραία Ελένη κατέφυγε στο λατρευτικό σπήλαιο των αδελφών της, προκειμένου να προσευχηθεί και να εξηγήσει τους λόγους που έφυγε από το Παλάτι της και απομακρύνθηκε από τον άνδρα της και το νήπιο παιδί της, έτσι ώστε να αλλάξει η ζωή της, αφού πίστεψε ότι βρήκε το ταίρι της ζωής της. Η λατρεία στο Σπήλαιο ήταν χθόνια, που σημαίνει ότι η Ελένη έπρεπε μόνη της με αυτοσυγκέντρωση και με δέος να προχωρήσει προς τα έγκατα του σπηλαίου, ώστε από εκεί να μπορέσει να συλλάβει την εικόνα της «Μαύρης Γης» που θεωρούσαν ότι κατείχαν τα χθόνια σπήλαια στο κέντρο τους. Αφήνοντας έξω από το Σπήλαιο τον Πάρη, μπήκε στα έγκατα του Σπηλαίου, στο μέρος όπου αρχίζει ο «Κάτω Κόσμος», η «Μαύρη Γη» για να έρθει σε συνάφεια με τη «Μητέρα Θεά Γη», που λατρευόταν ακόμα στα Κύθηρα από τα αδέλφια της ως χθόνια Θεότητα, προκειμένου να προσευχηθεί ώστε τα αδέλφια της να την συγχωρήσουν.

Η Ελένη έπρεπε συμβολικά να προχωρήσει σαράντα βήματα μέσα στο σκοτεινό Σπήλαιο και να σταθεί βουβή και άφωνη εμπρός στο στύλο που χωρίζει τον Απάνω από τον Κάτω Κόσμο. Κάθε Σπήλαιο θεωρείτο ότι είχε το θεϊκό του «τρόπαιο» , που από εκεί και πέρα οδηγούσε στον Κάτω Κόσμο, δηλαδή συνώνυμο με το θάνατο. Το σημείο αυτό (τροπή) ήταν ο σταλακτίτης κολόνα που «βουίζει», διότι από το σημείο εκείνο άρχιζε η είσοδος στον Κάτω Κόσμο, ήτοι η Μαύρη Γη.
Η Ελένη, έτσι, άφοβα προχώρησε μέχρι την κολόνα που «βουίζει» (σταλακτίτης). Οι εντόπιοι ισχυρίζονται, χωρίς να μπορούν να το εξηγήσουν, ότι και σήμερα ακόμα παρατηρείται το φαινόμενο αυτό της παράξενης βοής.

Η Ωραία Ελένη μόλις πλησίασε και άκουσε το βουητό είδε στη ρίζα της κολόνας (μεγάλο σταλακτίτη) μια μισοσβησμένη φωτιά (θράκα) . Δίπλα της καθόταν μια «κουτσή» Νεράιδα με κατακόκκινα μάτια και άσχημο πρόσωπο. Η στυγνή αυτή μορφή είπε στην Ελένη τρεις φράσεις : α) Η ανόσια πράξη σου θα σου φέρει μεγάλες συμφορές,
β) τα νιάτα σου θα μαραθούν και γ) η ψυχική σου υγεία θα σου φέρει οικτρό τέλος. Η Ελένη πρόφθασε και ψέλλισε : «Μα δεν υπάρχει ελπίδα στην αγάπη;». Και εκείνη της απάντησε: «Μόνο με καλά έργα μπορείς να εξιλεωθείς».
Λένε, πως εκεί κατοικούσε η Νέμεσις, η άλλοι είπαν πως είναι η κακή όψη της ίδιας της Λήδας, η οποία και αυτοκτόνησε μόλις η Ελένη έφυγε με τον Πάρη. Ίσως να ήταν το πνεύμα της Λήδας ή ακόμη και η φωνή της συνείδησης.
Τελικά η Ελένη ταραγμένη βγήκε από το Σπήλαιο και απώθησε τον Πάρη. Ο Πάρης παρακαλεί τη Θεά Αφροδίτη να την μεταπείσει. Η παρέμβαση της Θεάς Αφροδίτης για τον Πάρη δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Τώρα η Βασιλική αξιοπρέπεια της Ελένης και η μεταμέλεια είναι ισχυρότερες καταστάσεις στην ψυχή της.
Επιμένει να βρίσκεται σε περισυλλογή μακριά από τον Πάρη. Η Ελένη διαβεβαιώνει τη Θεά Αφροδίτη ότι είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει τον Πάρη με τη θέλησή της, εφόσον τα αγαπημένα της αδέλφια συμφωνήσουν να την παντρέψουν στο Σπήλαιο με «Κρυφόγαμο». Τότε και μόνο θα δεχθεί να πέσει στην αγκαλιά του Πάρη, όχι πλέον ως
μοιχαλίδα ή παλλακίδα, αλλά ως η νόμιμη σύζυγός του.
Είχαν περάσει τρεις ημέρες από την εκούσια απαγωγή της με τον Πάρη όταν η Ελένη συναντήθηκε με τα αδέλφια της, που ήταν πολύ αγαπητά στα Κύθηρα. Μία ημέρα μετά την απαγωγή, η μητέρα τους, Λήδα αυτοκτόνησε.
Τα δύο αδέλφια την κήδευσαν στην Πελλάνα. Και, ενώ αγαπούσαν πολύ την αδελφή τους, μόλις έμαθαν λεπτομέρειες για τον τρόπο φυγής της με τον Πάρη, όπως διηγείται το παραμύθι της «Τρανής Νεράιδας», εξοργίστηκαν πάρα πολύ. Ο δε ευέξαπτος Κάστορας την εξύβρισε χαρακτηρίζοντάς την «ψηλοκάπουλη πουλάρα». Ούτε ο συνετός Πολυδεύκης δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει, γιατί η αδελφή τους αυτοβούλως έφυγε κρυφά τη νύχτα. Πως η Ελένη, που δεν ήταν μια τυχαία γυναίκα αλλά μια Βασίλισσα της Σπάρτης , σύζυγος και συνάμα μητέρα ενός νηπίου, έφυγε νύχτα με ένα ξένο, και μάλιστα Ασιάτη, με διαφορετικά ήθη και έθιμα ;
Ο «Κρυφόγαμος» της Ωραίας Ελένης και του Πάρη έγινε στον προθάλαμο του Σπηλαίου, εκεί που είναι σήμερα το παλιό Βαφτιστήριο .
Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης πείστηκαν τελικά την τρίτη ημέρα από την Αφροδίτη για τη μεταμέλεια της Ελένης και υποσχέθηκαν να γίνει την επομένη ο συμβολικός «Κρυφόγαμος» , παρουσία και ίδιας της Θεάς . Έθεσαν όμως έναν όρο : να παραμείνει η αδερφή τους στο νησί για για τρία φεγγάρια για να κάνει αγαθοεργίες. Η Ελένη, πρόσχαρη και με αναπτερωμένο το ηθικό της, έτρεξε αμέσως στις θεραπαινίδες της και στις παρακείμενες γυναίκες των γύρω οικισμών, που είχαν συγκεντρωθεί για να θαυμάσουν την πεντάμορφη αδελφή των Δίδυμων ηρώων.

Οι δύο ερωτευμένοι, μετά την τέλεση του γάμου, σαν νόμιμο πλέον ζευγάρι «κοιμήθηκαν σαν δύο αδελφάκια και ξύπνησαν σαν δύο περιστεράκια». Αφού το ζεύγος των ερωτευμένων πέρασε την εβδομάδα του μέλιτος στο Σπήλαιο, ο Πάρης αγωνιούσε να αποπλεύσει με την Ελένη για την Τροία. Η δέσμευση όμως της Ελένης να παραμείνει «τρία φεγγάρια» στα Κύθηρα, που της επέβαλλαν τα αδέλφια της, ως εκπρόσωποι της ηθικής για να εξιλεωθεί από το άγος της εκούσιας απαγωγής με αγαθοεργίες,
Η διαμονή της στο νησί και απασχόλησή της με τα θέματα των νεογέννητων κοριτσιών από τις ανύπαντρες μητέρες, της έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσει μια άγνωστη πτυχή της προσωπικότητάς της και να αναδειχθεί η Πρώτη Ελληνίδα Νεογνολόγος και Ιδρύτρια του πρώτου «Εκθετοκομείου» για τη σωτηρία των εκθέτων θήλεων νεογνών.

Υπάρχει ένας χάλκινος ανάγλυφος καθρέφτης του 350 π.κ.χ. που βρίσκεται στο Λονδίνο στο Βρετανικό Μουσείο, όπου η Ελένη απεικονίζεται να περιβάλλεται από τους δύο αδελφούς της, ενώ ο Πάρης παραμένει σκεπτικός, γιατί θα πρέπει να υποστεί τη δοκιμασία της παραμονής του στα Κύθηρα τρεις μήνες.

Τ’ αδέρφια της δεν να πολεμήσουν στην Τροία από ντροπή για το πάθημα της αδελφής τους, την οποία προσπάθησαν να πείσουν να παραμείνει στα Κύθηρα, υποχρεώνοντάς την να εξιλεωθεί με τρίμηνες αγαθοεργίες.

Η Ελένη όμως έφυγε μετά από τρεις μήνες από τα Κύθηρα. Πριν αναχωρήσει για την Τροία,
κατά ένα παλαιό Μυκηναϊκό έθος, της άλλαξαν το όνομα σε «Τρανή Νεράιδα» για να μην ατιμασθεί το ένδοξο όνομα «Βασίλισσα της Σπάρτης».

Ο Όμηρος όσο και ο Ησίοδος αναφέρουν τ’ αδέρφια ως Τυνδαρίδες, γιους του Τυνδάρεω. Στη Λακωνία και γενικά στην Πελοπόννησο και στα Κύθηρα ποτέ δεν τους είχαν αποκαλέσει Διοσκούρους.

Το όνομα Διόσκουροι πρώτος το ανέφερε ο Πίνδαρος ως ιερατικό όνομα.

Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης ήταν θνητοί αλλά τιμήθηκαν στα Κύθηρα ως χθόνιοι ήρωες και Σωτήρες. Αξιοσημείωτο είναι ότι ήταν πολύ αγαπητοί στα Κύθηρα και θεοποιήθηκαν πρώτα στα Κύθηρα, όντας εν ζωή ακόμη. Στην πατρίδα τους, τη Θεράπνη, οι Διόσκουροι θεοποιήθηκαν σαράντα χρόνια μετά του θανάτου τους .

Η παραμονή, λοιπόν, της Ελένης τους επόμενους τρεις μήνες στα Κύθηρα την ανέδειξε σαν τη πρώτη Ελληνίδα Νεογνολόγο και η Ιδρύτρια του Πρώτου στον Κόσμο «Εκθετοκομείου» για τη σωτηρία των εκθέτων θήλεων νεογνών και για τις νέες νεράιδες , όπως ονόμαζαν τις ανύπαντρες μητέρες, στο πρώτο τμήμα του Σπηλαίου, που έφερε το όνομα “Απάνω Κόσμος” , όπου υπήρχαν ιδανικές συνθήκες του περιβάλλοντος, χάρη στο θαυματουργό εκείνο βότανο το «ψυλλόχορτο» (Κόνιζα, Inula), που είχε την ιδιότητα να καθαρίζει τον αέρα στον χώρο του σπηλαίου και να απομακρύνει κάθε είδος ζωύφια. Επίσης το σημείο αυτό ήταν φωτεινό από φυσικό φως. Σε αντίθεση προς το σκοτεινό μέρος, που το έλεγαν «Μαύρη Γη» ή «Κάτω Κόσμο, ή «Στόμα του Άδη».

Η Ελένη έδειξε μεγάλο και ειλικρινές ενδιαφέρον για τα τοπικά προβλήματα των κατοίκων στα Κύθηρα, όπως και για τις νέες Νεράιδες και τα τέκνα τους. Είχε πληροφορηθεί από τις Ιέρειες του ναού και τις μαίες, ότι στο νησί των Κυθήρων υπήρχαν μεγάλα κακά, για τα οποία θα μπορούσε η Ελένη να μεριμνήσει και να βοηθήσει προς ευνοϊκή επίλυσή τους, ήτοι: Υπήρχε μεγάλη νεογνική και βρεφική θνησιμότητα, καθώς και η έκθεσή τους γύρω ή και εντός του Σπηλαίου των θήλεων νεογέννητων.

Η Ελένη ήθελε να δείξει τη φιλάγαθη διάθεσή της για τα εξώγαμα τέκνα των Νεράιδων, δηλαδή των ανύπαντρων μητέρων, που οι γονείς τους τις είχαν αποκληρώσει. Επίσης, στην Ελένη είχαν
υποδείξει τρεις οικισμούς των Κυθηρολακώνων στο δυτικό μέρος του νησιού, πλησίον στην ίδια περιοχή του Μυλοποτάμου όπου τα θήλεα βρέφη τα θεωρούσαν ανεπιθύμητα και τα απέρριπταν οι πατέρες τους, αποθέτοντάς τα εντός ή πέριξ της Νεραϊδοσπηλιάς. Η έκθεση των θήλεων νεογνών είχε προκύψει από τους προϊστορικούς χρόνους, όταν η κοινωνία μετέπεσε από τη μητριαρχία στην πατριαρχία. Το αξιοσημείωτο είναι , πως το φαινόμενο αυτό με τα θηλυκά τέκνα , συνεχίζονταν για πολλούς αιώνες ακόμη, όταν τα εγκατέλειπαν πλέον και στις εκκλησίες.

Η ενδογενής τάση της Ελένης προς τις αλτρουϊστικές πράξεις βρήκε τη δικαίωσή της. Για τους επόμενους τρεις μήνες θα έχουμε εκ μέρους της μια ενθουσιώδη και δημιουργική προσπάθεια. Τώρα πλέον που πλημμυρίζει τον ψυχικό της κόσμο η ευγνωμοσύνη προς τη Θεά Αφροδίτη και προς τα αδέλφια της Κάστορα και Πολυδεύκη, εξέρχεται από τον κλειστό εαυτό της και δίνει την ψυχή της στη χαρά της αφοσίωσης, της φιλαλληλίας και φιλανθρωπίας προς τα αδύνατα αυτά έκθετα και «άμοιρα» πλάσματα, τα οποία με τις δικές της εμπειρικές παιδιατρικές γνώσεις και μεθόδους προσπαθεί να βοηθήσει.

Για την Ωραία Ελένη οι φιλάνθρωπες αυτές πράξεις ταίριαζαν με τον χαρακτήρα της και τις επαρκείς ιατρικές γνώσεις ,που απέκτησε στο Ναό της Σελήνης, όπου της είχε δοθεί η ευκαιρία να καλλιεργηθεί και πνευματικά στην διάρκεια εφτά χρόνων, που υπηρετούσε εκεί σαν ιέρεια.

Η Ελένη δεν επαναπαύεται με συστάσεις, αλλά με την οξύνοια της εμπειρικής Νεογνολόγου των
εφτά χρόνων φροντίδων προς τα νεογνά στο Ναό της Σελήνης, όπου ως ιέρεια είχε επιτύχει με δικές της εύστοχες διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους θαυμαστά αποτελέσματα σώζοντας ικανό αριθμό ετοιμοθάνατων έκθετων νεογνών.

Το πρώτο κλινικό σημείο στη Νεογνολογία για τη διάγνωση της αφυδάτωσης επί εισολκής και της εγκεφαλικής αιμορραγίας επί τάσεως σε ένα νεογνό ή βρέφος ήταν η ψηλάφηση της πρόσθιας Βρεγματικής πηγής του κρανίου ή του «απαλού» (εκ του ομφαλού). Το σημείο αυτό πρώτη στον Κόσμο το είχε επινοήσει η Ωραία Ελένη της Σπάρτης κατά τη Μυκηναϊκή εποχή. Σήμερα η Ωραία Ελένη ως η πρώτη Ελληνίδα Νεογνολόγος έχει επιβιώσει στον παραμυθικό κόσμο του παιδιού ως «Τρανή Νεράιδα».

Επειδή το κλινικό αυτό σημείο, το τόσης σπουδαιότητας, δεν έχει κατοχυρωθεί στη Διεθνή Βιβλιογραφία, προτείνουμε από τη Διεθνή Κλινική Σημειολογία της Νεογνολογίας, Βρεφολογίας
και Παιδιατρικής να αναφέρεται στο εξής ως «Σημείο της Ωραίας Ελένης της Σπάρτης» ή απλώς «Σημείο της Ωραίας Ελένης».

Η Ελένη παρελάμβανε «άσχημα», «καχεκτικά», «ζαρωμένα» ή «νεκροπατημένα» και «μωροζώντανα» νεογνά και σ’ αυτά ακουμπούσε με τα δύο απαλά κρινοδάχτυλα του δεξιού χεριού της (το δείκτη και το μέσο δάκτυλο) την κορυφή του κεφαλιού του νεογνού, συγκεκριμένα στο επάνω μέρος του μετώπου προς τα εμπρός. Σε λίγες ημέρες, όπως λέγει το λαϊκό παραμύθι της «Τρανής Νεράιδας», τα «άλλαζε» τα μωρά, δηλαδή τα μεταμόρφωνε σε χαριτωμένα πρόσχαρα και όμορφα νεογνά, δίνοντάς τα πάλι με οδηγίες στις μητέρες τους και τις έδειχνε τι ακριβώς έκανε η ίδια. Απλούστατα η Ωραία Ελένη ή «Τρανή Νεράιδα» έκανε μια σωστή Ιατρική πράξη ήτοι: Ψηλαφώντας την πρόσθια βρεγματική πηγή, δηλαδή το «απαλό» του μωρού, έθετε την ορθή Ιατρική διάγνωση. >>

Αυτές τις άγνωστες για πολλούς από’ μας λεπτομέρειες (ένα μικρό μέρος, μάλλον απο αυτές) για την απασχόληση της Ελένης στο νησί των Κυθήρων, πριν την αναχώρησή της στην Τροία, μας παρέχει η Μελέτη “Συμβολή στη Δημώδη Μαιευτική και Νεογνολογία κατά τη ΜΥΚΗΝΑΙΚΗ ΕΠΟΧΗ.

Οι γνώσεις των Ελλήνων για τα βασικά και σημαντικά θέματα της ιατρικής είναι διαπιστωμένη από τα αρχέγονα ακόμη χρόνια. Η ύπαρξη του Ελληνικού γραπτού λόγου και οι γνώσεις περί ιατρικής , αποδεικνύεται από τα γεγονότα που αναφέρονται σε προγενέστερες από τα Τρωικά γεγονότα εποχές, και από την αναφορά στην ιδιαίτερη αυτή μαγική φωνή του Ορφέα , του λόγου του δηλαδη, όπως επισημαίνει ο τραγικός χορός στην “Άλκηστη” με αφορμή τις θρακικές σανίδες όπου η φωνή του Ορφέα ΕΓΡΑΨΕ γιατρειές για να θεραπεύσει την ανθρώπινη ανάγκη… ( Εὐριπίδης., Ἂλκηστις, στίχ . 967: « ἐγὼ καὶ διὰ μούσας καὶ μετάρσιος ἦιξα͵ καὶ πλείστων ἁψάμενος λόγων κρεῖσσονοὐδὲν Ἀνάγκας ηὗρον οὐδέ τι φάρμακον Θρήισσαις ἐν σανίσιν͵ τὰς Ὀρφεία κατέγραψεν γῆρυς͵ οὐδ΄ ὅσαΦοῖβος Ἀσκληπιάδαις ἔδωκε φάρμακα πολυπόνοις ἀντιτεμὼν βροτοῖσιν ». Colli 1990, σ . 130: 4 [A 14]· Bernabé 2005, σ. 417: 919 Τ.Turcan 1986, σ . 236· Baumgarten 1998, σ. 77-78. Για τη σχέση μουσικής και ιατρικής και τη χρήση των επωδών για την επούλωση τραυμάτων, Lasserre 1954,σ. 15.)

Στην συνέχεια , αγαπητοί μου φίλοι , θα αναφέρω κι άλλους περιηγητές, πολύ μεταγενέστερους , που επισκέφτηκαν το νησί και άφησαν τις δικές τους περιγραφές σύμφωνα με αυτά που αντίκρισαν και άκουσαν από τους κατοίκους του νησιού…

Το νησί των Κύθηρων υπήρξε τόπος , που τραβούσε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων…και όπως θα δούμε , καθόλου τυχαία!…Ο διάσημος Σλίμαν ήταν ο πρώτος , που ξεκίνησε την αρχαιολογική εξερεύνηση του νησιού και το 1888 βρήκε τον ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ…κάτι, το οποίο επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια. Ο διάσημος αρχαιολόγος και λάτρης της Αρχαίας Ελλάδας , διατύπωσε τη γνώμη ότι: “… ο ναός της Αφροδίτης και το Ξόανο της Θεάς, ο οποίος καταστράφηκε από τους Ρωμαίους της ανατολικής ρωμαικής αυτοκρατορίας, (που παράλογα και παράνομα αποκαλούν Βυζάντιο) , βρισκόταν στο ίδιο σημείο με τον χριστιανικό ναό.”

Στην ιστοσελίδα KYTHERA.GR διαβάζουμε το εξής :

<< Τελικά που γεννήθηκε η πανέμορφη αρχαία θεά Αφροδίτη και που είναι ο ναός της Αφροδίτης ; Εμείς έχουμε πάρα πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι γεννήθηκε στα Κύθηρα και έχουμε και πολλά στοιχεία για να το υποστηρίξουμε! Σε ένα από τα ποιο αμφιθεατρικά σημεία του νησιού σε υψόμετρο 253μ. βρίσκεται το βουνό Παλαιόκαστρο. Τρία χιλιόμετρα μακριά από την παραθαλάσσια περιοχή της Σκάνδειας, είχε χτιστεί ο αρχαίος ναός της Αφροδίτης! Το Παλαιόκαστρο απλώνετε σε μια έκταση 145 στρεμμάτων και κατά τον Θουκυδίδη σε αυτήν την περιοχή ήταν κτισμένα τα “Άνω Κύθηρα”.>>

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ….ΠΩΣ… Ο…ΝΑΟΣ…ΙΣΟΠΕΔΩΘΗΚΕ !..

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ …ΠΩΣ …ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΘΕΑΣ , ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΟΙΚΗΜΑ ΕΝΟΣ ΞΕΝΟΦΕΡΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΗ ΘΕΟΥ…

Η εκκλησία του “αγίου” ανθέλληνα κοσμά…που , αν και είχε ενσωματωμένα…ω, Θεοί!…δωρικά κιονόκρανα και άλλα θραύσματα από το αρχαιότατο και σεμνότατο ιερό Ναό της Θεάς , (αλλά και τον ναό των Διοσκούρων, σύμφωνα με την Μελέτη, που προανέφερα), ωστόσο δεν είχε την αίγλη και καλαισθησία , που είχαν όλοι οι ναοί των Ελλήνων…

<< Γύρο από αυτήν (την εκκλησία) είναι φυτεμένα στο έδαφος κολώνες και δωρικά κιονόκρανα από τον αρχαίο ναό της Αφροδίτης! Εσωτερικά και εξωτερικά παρατηρούμε λείψανα από το αρχαιότατο και σεμνότατο ιερό της Αφροδίτης. Τα λείψανα είναι χρονολογούμενα από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Οι πώρινες κολώνες του ναού άλλες είναι ολόκληρες και άλλες μισές. Υπάρχουν επίσης πώρινα αρχαϊκά κιονόκρανα, μερικοί πώρινοι ογκόλιθοι και μέρος ενός επιστήλιου.

Ο σημερινός επισκέπτης του Παλαιόκαστρου σκοντάφτει διαρκώς σε πώρινους ογκόλιθους. Μικρά κολωνάκια και άλλα διάφορα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα του αρχαίου οικισμού, εντοιχισμένα σε πανέμορφους αγροτικούς οικίσκους που είναι στη γύρω περιοχή. Υπάρχει επίσης εκεί ένα αρχαίο πηγάδι με πώρινο στόμιο. Ένας από τους περιηγητές που πέρασαν από τα Κύθηρα ο Nicobey διηγείται πως ΕΚΕΙ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ , ΠΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ . Διηγείται ακόμη πως υπήρχε μια παράδοση σύμφωνα με την οποία εδώ χάρηκε ο Πάρης τον έρωτά του με την Ελένη μετά την απαγωγή της. Ακόμη πως εκεί υπήρχε ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ και ένας τετράγωνος πύργος.>>, διαβάζω στην συνέχεια του άρθρου της ιστοσελίδας, που ανέφερα.

Υπάρχει στο νησί μια μονή Μυρτιδίων, που χτίστηκε για να στεγάσει μια εικόνα της “παρθένου” ,που βρήκε ένας μικρός βοσκός στα κλαδιά μιας μυρτιάς , στην δυτική ακτή του νησιού , και έτσι ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα, γνωστή τοπικά ως Μυρτίδα και γιορτάζει στις 7 Οκτωβρίου…. Ο Γ.Μίλερ στο βιβλίο του “Οι Λατίνοι στο Λεβάντε“,διατυπώνει την άποψη πως :

<<Η ΜΥΡΤΙΔΙΏΤΙΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΘΈΡΕΙΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ… Γιατί εκείνη την ημερα όλοι οι νησιώτες συγκεντρώνονται εδώ για να συμμετάσχουν στην γιορτή ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΆΤΙΔΆΣ ΤΟΥΣ …ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΏΤΙΣΣΑΣ …η εικόνα της οποίας ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ …δίνοντας την χριστιανική εκδοχή της Αφροδίτης που ξεπροβάλλει από την θάλασσα….>>

Ω, γλυκιά μου Ελλάδα ! Ω, Μάνα μου πονεμένη και αδικημένη !!! Πόσο ακόμη τα τέκνα σου θα μπουσουλάνε στα σκοτάδια, υποταγμένα και παραδομένα στα χέρια και τις ορέξεις των θηλυκών και αρσενικών ρασοφόρων ;

Κυριακός ο Αγκωνίτης…ένα όνομα, που φαντάζομαι, δεν σας λέει τίποτα…Έτσι κι εμένα…Δεν τον είχα ακουστά…Ώσπου διάβασα μια μέρα απο τις περιγραφές του ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ, που αφορά την θεά ΑΦΡΟΔΙΤΗ , την ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ και τον ΜΕΝΕΛΑΟ για τον Β Ι Α Σ Μ Ο και την Α Π Α Γ Ω Γ Η της ΩΡΑΙΑΣ μας ΚΟΡΗΣ από τον υπερόπτη και αλαζόνα Πάρη. Η Ελένη δεν πήρε μαζί της την κόρη της, Ερμιόνη, ώστε το κορίτσι, στις φλέβες του οποίου έρεε το θεϊκό αίμα του Δία, να μεγαλώσει στην Σπάρτη, ως απόγονος και κληρονόμος του θρόνου του Τυνδάρεω.

ΣΑΣ ΕΧΩ ΣΟΚΑΡΕΙ…ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ !

ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ , ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΆΒΑΣΑ !!!

Λοιπόν, ας τα πάρουμε τα γεγονότα με την σειρά…Και να δούμε ποιος ήταν αυτός ο Κυριακός ο Αγκωνίτης, ή Κυριάκος Πιτσικόλι ( 1391 – 1452), όπως είναι το πραγματικό του όνομα… Υπήρξε σημαντικός αρχαιοδίφης της εποχής της Αναγέννησης, Ιταλός έμπορος κι ουμανιστής, περιηγητής και πρόδρομος της σύγχρονης επιστήμης της αρχαιολογίας.

Ταξίδευε για αμιγώς ερευνητικούς σκοπούς, με στόχο την λεπτομερή και σχολαστική καταγραφή των αρχαίων μνημείων, την συλλογή αρχαίων έργων τέχνης (μεταλλίων, αγαλματιδίων ή χειρογράφων), την αντιγραφή αρχαίων επιγραφών και….την ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΊΗΣΗ ΣΧΕΔΙΩΝ !… ΣΧΕΔΙΑΖΕ ΚΑΤΟΨΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ …ΝΑΩΝ,ΚΑΣΤΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ…

Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, επισκέφτηκε το 1437 τα Κύθηρα …που την εποχή εκείνη λεγόταν Τσιρίγο (μεσαιωνικά βενετσιάνικα : Cerigo) … ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΣΧΕΔΙΆΣΕΙ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟY, TA ΟΠΟΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΝ ΑΚΟΜΗ!

Όλα αυτά τα συμπεριέλαβε ο Κυριάκος Αγκωνίτης στο εξάτομο έργο του Commentaria , μια αρχαιολογική ανθολογία, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε το 1514 σε πυρκαγιά κι έτσι χάθηκαν πολύτιμες πληροφορίες για τις ελληνικές αρχαιότητες, που την εποχή εκείνη (14ος και 15ος αιώνας) σώζονταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση με τον 19ο αιώνα, οπότε άρχισε η συστηματική αρχαιολογική έρευνα και καταγραφή τους. Ό,τι απέμεινε από το έργο του Αγκωνίτη το γνωρίζουμε μόνο από χειρόγραφα αποσπάσματα, που βρίσκονται σε ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες, κυρίως στη Γερμανία και την Ιταλία.

Γράφει τα εξής, βασίζοντας την διήγησή του στις μαρτυρίες των κατοίκων του νησιού :

<< Την τρίτη , γύρω στο βράδυ περάσαμε από το νησί , που λέγεται Τσιρίγο…το οποίο νησί λεγόταν κάποτε Κύθηρα , όπου

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΛΕΝΗ …Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ…

ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΞΕΛΟΓΙΑΣΕ Ο ΠΑΡΗΣ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΝΗΣΙ …

ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΣΙΡΙΓΌΤΟ …ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ …

Β Ι Α Σ Μ Ο Σ …,

ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΤΟΥ ΟΠΟΊΟΥ ΑΚΟΛΟΎΘΗΣΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ…

ΟΠΩΣ ΕΔΕΙΞΕ Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ …ΓΝΩΣΤΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΛΩΣΣΑ !…

Και το εν λόγω νησί Τσιρίγο είναι ακριβώς απέναντι από την άκρη του κάβου Μαλέα στο Μοριά…

ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΑΥΤΌ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ !!!!! >>

Τα ερείπια του ναού είδε για τελευταία φορά το 1551 ο Νικολά ντε Νικολαϊ ,Γάλλος αυλάρχης και γεωγράφος…Ο οποίος αναφέρει πως, ενώ βρισκόταν στο Τσιρίγο , είδε τα:

ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ…ΣΕ ΕΝΑ ΨΗΛΟ ΒΟΥΝΟ…ΔΥΟ ΙΩΝΙΚΟΙ ΚΙΟΝΕΣ ΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΟΡΘΙΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΛΗ …ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ , ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ , ΝΤΥΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΡΜΟ….. ΑΦΡΟΔΙΤΗ!!!

Και ακολουθούν ακόμα πιο συγκλονιστικές διηγήσεις : κοντά στο ναό ένας νησιώτης του έδειξε τα …ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ...

Ο Όμηρος  αναφέρει δύο ήρωες από τα Κύθηρα, τον ήρωα Λυκόφρωνα, υιό του Μάστορα , ο οποίος, διωγμένος από τα Κύθηρα εξαιτίας κάποιου φόνου, πήγε με τον Αίαντα και τον Τεύκρο στην Τροία, όπου και πέθανε. Το περίφημο κράνος με δόντια αγριόχοιρου που ο Μηριόνης έδωσε στον Οδυσσέα ανήκε παλαιότερα στον Αμφιδάμαντα, από τη Σκάνδεια των Κυθήρων, ο οποίος το χάρισε στον πατέρα του Μηριόνη, Μόλο. ____ “Ομηρικό Ονοματολόγιο” του Ν.Α. Παπαδόπουλου.

Υπάρχει και η αναφορά σχετικά με τον Πάρη και την Ελένη, που πέρασαν τις πρώτες μέρες μαζί στα Κύθηρα. 

Την εκδοχή ,πως τα Κύθηρα υπήρξαν πιθανό μέρος της διαμονής του θρυλικού ζευγαριού ,έρχεται να επιβεβαιώσει κι άλλη αναφορά :

Ο Τζόρτζ Γουέλερ, ένας Άγγλος ερασιτέχνης βοτανολόγος και η παρέα του επισκέφτηκε το νησί το 1675 , έγραψε για τα …<<ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΕΛΈΝΗΣ >>!!!!!!!…

<<Το Τσιριγότο στην αρχαιότητα λεγόταν Κύθηρα…και ήταν

ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ !!!

Αν σχηματίζαμε κάποια ιδέα γι’ αυτό το μέρος με βάση την φήμη των καλλονών αυτών θα φανταζόμασταν ίσως ότι είναι ένα από τα πιο γοητευτικά μέρη στον κόσμο… Αντίθετα όμως, το μεγαλύτερο μέρος είναι χέρσο , βραχώδες και ορεινό , αραιοκατοικημένο … και δεν μπορεί να καυχηθεί για την αφθονία του ούτε σε δημητριακά , ούτε σε κρασί , ούτε σε λάδι…πράγμα που ασφαλώς ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ν’ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ…..

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΟΣΟ ΠΡΟΘΥΜΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΠΕΔΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ…

ΤΙ ΟΜΟΡΦΙΈΣ ΠΑΡΆΓΕΙ ΤΏΡΑ ΑΓΝΩΩ… ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΕΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΚΕΙ…>>

Είναι φυσικό επακόλουθο να μην ενθουσιαστεί κανείς , βλέποντας την κατάντια του διάσημου Σπηλαίου. Εκεί, που ο αρχαίος διάκοσμος αφορούσε δύο υπέροχες θεές, ειδικά τον χώρο του λουτρού, μπροστά στα μάτια των επισκεπτών εμφανίζονται ξαφνικά σκυθρωπές και κακομούτσουνε εικόνες “αγίων”, που τις αντικατέστησαν.

Ακόμη και η πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση προς τα λουτρά, δεν έχει την καλαισθησία, που θα ταίριαζε σε τόσο σπουδαίο από κάθε άποψη μέρος.

Το πλοίο του Γουέλλερ μπήκε μετά στον κόλπο του Αβλεμόνα για να πάρει νερό απο το λιμανάκι , που ήταν γνωστό στους Ενετούς ως Πόρτο Σαν Νικόλα, όπου ένας ντόπιος τους οδήγησε στα ερείπια :

<< Βρήκαμε αρχαία ερείπια ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ , βασιλιά στα παλιά χρόνια τούτου του νησιού. Είναι σχεδόν ισοπεδωμένα…Ανάμεσα στα ερείπια υπάρχουν κάποιες σπηλιές , σκαμμένες στον βράχο , που κάποιος από το νησί, που ισχυριζόταν πως ήταν αρχαιοδίφης , μας διαβεβαίωσε πως ήταν στην αρχαιότητα τα ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ , δηλώνοντας πως το παλάτι της δεν ήταν πάνω από τρία με τέσσερα μίλια πιο πέρα από τους λόφους…Πήγαμε σ’αυτό το μέρος ,αλλα το μόνο που ανακαλύψαμε ήταν δύο κίονες , που στέκονταν όρθιοι…αλλά χωρίς κιονόκρανα …και τις βάσεις τόσο βαθιά στο χώμα , που δεν μπορούσαμε να κρίνουμε τίνος ρυθμού ήταν…Πιστεύω μάλλον ,πως ήταν κάποιος αρχαίος ναός …Σήμερα αποκαλούν αυτό το μέρος Παλαιόκαστρο>>..

Υπάρχουν κι άλλοι περιηγητές , που επισκέφτηκαν το νησί…Δεν θα αναφέρω τις περιγραφές τους, διότι είναι παρόμοιες με αυτές , που είχα ήδη αναφέρει… και δεν είναι καθόλου κολακευτικές για το νησί.

Θα αναφέρω όμως ένα άγαλμα ,γνωστό σήμερα ως Έφηβος των Αντικυθήρων …Το άγαλμα παριστάνει έναν γυμνό μυώδη νέο, με το δεξί του χέρι υψωμένο και τα δάχτυλα κουλουριασμένα , σαν να κρατάει ένα σφαιρικό αντικείμενο…δυστυχώς, χαμένο. Έχει διατυπωθεί άποψη ότι είναι ο Πάρης που προσφέρει το μήλο του Έρωτα στην Αφροδίτη. Εάν είναι έτσι, τότε πρόκειται για το άγαλμα του Πάρη, που έφτιαξε ο πασίγνωστος γλύπτης και ζωγράφος, Ευφράνορας…

Αυτά, φίλοι μου, που γράφτηκαν για το νησί και τους μυθικούς μας Ήρωες…Για τα πανέμορφα σήμερα Κύθηρα, που εκείνη την άχαρη εποχή τα επισκέφτηκαν οι προαναφερμένοι περιηγητές και άκουσαν τις ιστορίες των ντόπιων κατοίκων , οι οποίοι είναι υπερήφανοι για το μέρος τους, το οποίο ήταν το πρώτο που αντίκρισαν τα υπέροχα μάτια μιας λαμπρής Θεάς…Την θέλουν δική τους , την Θεά του Έρωτα, του Κάλλους και της Αρμονίας!…

Όπως θέλουν δική τους και την άλλη ωραία μας κοπελιά…Την ωραία Ελένη , που λένε πως δεν θα μπορούσε να γεννηθεί αλλού, παρά μόνο εκεί που γεννήθηκε η Θεά, που της χάρισε τόσο απλόχερα την ουράνια ομορφιά...

Στο ALAMPASIS.WORDPRESS.COM διάβασα το εξής : << Όπως έλεγαν και οι ενετοί, «Un mondo fa un mondo, e il Cerigo un altro mondo» . Δηλαδή «Όλος ο κόσμος φτιάχνει έναν κόσμο, τα Κύθηρα είναι ένας άλλος κόσμος.»! [CNN: Κύθηρα: Το νησί της Αφροδίτης θα σας κάνει να ερωτευτείτε με την πρώτη ματιά]

Το αποκαλούν και νησί του έρωτα γιατί εδώ γεννήθηκε και λατρεύτηκε η Θεά Αφροδίτη [Greek-CrossRoads]. Ο Θρόνος της Θεάς στέκει ακόμη στο λόφο πάνω από την παραλία της Παλαιόπολης , της αποκαλούμενης και παραλίας της Ωραίας Ελένης, μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού με βότσαλα σε σχήμα καρδιάς.

Η Θεά τριγυρνάει στις ομορφιές του νησιού, γεύεται τα υπέροχα φρούτα του, κολυμπάει σε μαγευτικές ακρογιαλιές, δροσίζεται στα κρυστάλλινα νερά από μικρούς καταρράκτες μέσα σε μαγευτικές λιμνούλες, κρυμμένες σε λαγκάδια, ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια, άγριες τριανταφυλλιές, μυρωδάτα δενδρολίβανα και δάφνες.

Στο βάθος της Σπηλιάς τρία μεγάλα πήλινα δοχεία από την εποχή που λειτουργούσε το Ιερό Σπήλαιο της Αφροδίτης γεμίζουν ακόμα και σήμερα με σταγόνες, που πέφτουν από τους σταλακτίτες από την οροφή της Σπηλιάς. Είναι το ιερό ύδωρ της Αφροδίτης· «αγίασμα» το λένε σήμερα οι ντόπιοι.>>

Επιστρέφω στην περιβόητη μελέτη για να σας πω για το αυτό “αγίασμα”. Όταν η Τρανή Νεράιδα ανακάλυπτε : << … σοβαρή περίπτωση ενός βαριά αφυδατωμένου νεογνού με εισέχουσα πρόσθια πηγή, ξηρό δέρμα και βλεννογόνο, χωρίς σπαργή στο δέρμα, εισέχοντες οφθαλμούς, ξηροστομία, απώλεια της ελαστικότητας και του χρώματος του δέρματος, ολιγουρία, εξάντληση κ.λπ., ΕΒΑΖΕ ΤΟ ΝΕΟΓΝΟ ΝΑ ΒΥΖΑΞΕΙ ΤΟ ΥΔΩΡ, ΠΟΥ ΕΣΤΑΖΕ ΑΠΟ ΜΑΣΤΟΕΙΔΗ ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΗ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ , ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΛΕΓΑΝ “ΝΕΡΟΒΥΖΟΎΛΙ” Ή “ΝΕΡΟΣΤΑΛΙΔΑ”.».

Το βύζαγμα της μαστοειδούς Νεροσταλίδας-Σταλακτίτη , που έσταζε δροσερές κρυστάλλινες σταγόνες, ήταν πολύ ευεργετικό, όχι μόνο γιατί ενυδάτωνε το βρέφος, αλλά και γιατί εισάγαγε στον οργανισμό του τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία για την αποκατάσταση της υγείας του. Έτσι το άσχημο αφυδατωμένο και ζαρωμένο βρέφος που το λέγανε «ζαρέα» άλλαζε και γινόταν ένα όμορφο βρέφος. >>

Με θερμά αισθήματα θαυμασμού για το κάλλος της ωραίας βασίλισσας και την πολύτιμη προσφορά της στις νεαρές γυναίκες του νησιού και τα “άμοιρα” τέκνα τους, θυμούνται την Ωραία Ελένη τους οι κάτοικοι του νησιού. Την Ωραία Ελένη όλων μας ! Ο αποχωρισμός με την αφοσιωμένη Ιέρεια και ικανή Θεραπεύτρια και αναχώρησή της , τους κόστισε πολύ και ίσως να ήταν αφορμή και ο λόγος για την αναφορά στον Βιασμό της. Δεν είναι, άλλωστε, οι μοναδικές αναφορές για την “αρπαγή” της κόρης. Ίσως εν τέλει , να είναι αυτή η Αλήθεια , για την πασίγνωστη ιστορία !

ΜΑΪΑ ΤΣΕΠΟΥΛΙΔΟΥ