ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ ;

ΕΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ , είπε κάποτε για τους προγόνους μας ένας φον , ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ , ΑΛΛΑ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ …Όχι πως δεν είχε δίκιο ο φον , εδώ που τα λέμε!

Όταν οι πολεμοχαρείς πρόγονοί μας δεν πολεμούσαν με εξωτερικούς εχθρούς, (πέρσες ας πούμε), επιδίδονταν με απόλυτη ευχαρίστηση σε εχθροπραξίες μεταξύ τους. Με τα όπλα , που λες και ήταν η προέκταση των χεριών τους , ορμούσαν στην μάχη , βγάζοντας πολεμική ιαχή και η θέα του αίματος λες και τους πρόσφερε την απόλυτη ηδονή. Σαν να ήταν ένας ιδιαίτερος τρόπος λατρείας του θεού Άρη…Αφού ακόμα και στην υπέροχη τρυφερή θεά Αφροδίτη έστηναν αγάλματα , βάζοντας στα λεπτεπίλεπτα χέρια της …δόρυ. Αρεία , βλέπετε την ονόμαζαν , ποιοι άλλοι; Μα οι Σπαρτιάτες βεβαίως! Ενώ οπλισμένη απεικονιζόταν και η Ουράνια Αφροδίτη στα Κύθηρα.

<< Έρως ανίκατε μάχαν …Ο ίδιος ο θεός Έρωτας έμπαινε στις πολεμικές διαμάχες και έβγαινε πάντοτε νικητής!

Τι έκαναν οι αρχαίες γιαγιάδες μας , εκείνες οι υπέροχες εθαίριες υπάρξεις, που άμα ήξεραν πως θα καταντήσουν οι απόγονοί τους (εμείς, δηλαδή) θα σταματούσαν να γεννοβολούν. Με τι μάτι έβλεπαν οι Ελληνίδες τις ατελείωτες πολεμικές συγκρούσεις των ανδρών; Ο Αριστοφάνης τις έβαλε να ενωθούν μεταξύ τους και να βάλουν τέλος σε έναν αιματηρό πόλεμο , που ταλάνιζε όλη την Ελλάδα και παρέσυρε στο θάνατο χιλιάδες ζωές…

Ήταν ουσιαστικά το ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ που έφτιαξαν οι γυναίκες και η ΠΡΩΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΑ.Π.Ε.Ρ.Γ.Ι.Α !

Ποια Κλάρα Τσέτκιν και κουραφέξαλα ! Που ήταν οι “ακτιβίστριες” και οι “φεμινίστριες ” όταν εμείς ήδη από το 411 προ χάους αιώνα είχαμε την Λυσιστράτη ;

Το 411 λοιπόν …όταν η Ελλάδα μετρούσε ήδη είκοσι χρόνια εξαντλητικού και καταστροφικού Πελοποννησιακού πολέμου. Ο Αριστοφάνης, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τι σημαίνει πόλεμος, έδωσε με ευφυή τρόπο το δικό του ειρηνικό μήνυμα , παρουσιάζοντας στο Αθηναϊκό κοινό το έργο του, που καταδικάζει τον πόλεμο. Ο πόλεμος έχει απελευθερώσει την ανθρώπινη σκληρότητα, έχει εγκαταστήσει την παρακμή, έχει εξοστρακίσει τον έρωτα και έχει αποχαλινώσει τη βία !

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ ! Αυτή δηλαδή , που μπορεί να «λύσει στρατούς» , αγανακτισμένη με τον όλεθρο , που φέρνει ο εμφύλιος πόλεμος , μαζεύει όλο της το κουράγιο και απευθύνει έκκληση σε γυναίκες να λάβουν μέτρα εναντίων των αντρών τους , που αλληλοεξοντώνονται .

Με έναν μόνο τρόπο μπορούσαν οι αδύναμες γυναίκες να αναγκάσουν τους δυνατούς άντρες να αφήσουν τα όπλα και να περιορίσουν τις επιθετικές ορμές τους …Ορμή ! Ιδού είναι το ζήτημα! Το όπλο, που προσφέρει άφθονο η ίδια η Μητέρα Φύση ! Η ακαταμάχητη γενετήσια ορμή και η έντονη σεξουαλική επιθυμία ! Ο ρόλος των γυναικών , λοιπόν, ήταν αυτός ακριβώς! Με τα ερωτικά τεχνάσματα να ξυπνήσουν στους άντρες τον εραστή ! Και αφού τα καταφέρουν …ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΚΑΘΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ !

Είναι γνωστός ο τρόπος του Αριστοφάνη , που σκοπός του δεν είναι αποκλειστικά η διασκέδαση των θεατών, αλλά η παρότρυνση του κοινού σε σκέψεις για το πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή, μέσα από το γέλιο και την σάτιρα . Κατηγορήθηκε όμως για ασέβεια, καθώς το ύφος των κειμένων του κρίνεται ακόμα και στις μέρες μας ΑΙΣΧΡΌΤΑΤΟ . Η τέχνη του ωστόσο στηρίζεται στην ευφυή κοινωνική κριτική.

Η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη ηρωίδα του, που ξεχωρίζει με την αμεσότητα των λέξεων , (αυτό θα το διαπιστώσετε λίαν συντόμως εαν διαβάσετε όλο το κείμενο , που σας υπόσχομαι , είναι άκρως διασκεδαστικό ) κι όμως δεν μπορεί παρ’αυτα να χαρακτηριστεί ΑΝΗΘΙΚΗ . Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Ένα θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδερφοσύνης μεταξύ των Ελλήνων !

ΚΑΘΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ! Αποφασισμένη να επέμβει στα “αντρικά” ζητήματα , η Λυσιστράτη καλεί τις γυναίκες απ’ όλες τις ελληνικές πόλεις, που εμπλέκονται στον πόλεμο.

Η σκηνή παριστά την οδό με την οικία της Λυσιστράτης απέναντι από την Ακρόπολη. Η Λυσιστράτη ίσταται παρά την θύραν της οικίας της.

Περιμένει με αγωνία τον ερχομό των γυναικών. Εκείνες όμως αργούν να έρθουν…

<<Μ’ αν τις εκάλεσε κανείς ,κι από τα σπίτια φύγανε,
και ή στου Βάκχου το ναό, ή στου Πανός επήγανε
ή στη Γεννετυλίδα μας, ή και στην Κωλιάδα,–
απ’ τα πολλά τα τύμπανα που θα’ νε στην αράδα,
δεν θα μπορούσε βέβαια γυναίκα να περάση.
Κι όμως καμμιά δεν φάνηκε στο σπίτι μου να φθάση.
>> …. Αναρωτιέται .

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : <<-Την Καλονίκη χαιρετώ.>>, χαιρετά την γειτόνισσά της που καταφτάνει πρώτη.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : <<- Κ’ εγώ τη Λυσιστράτη.>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << -Καλονίκη μου, μεσ’ στην καρδιά μου καίει
για τις γυναίκες μιά φωτιά, που κάθε άνδρας λέει
πως είμαστ’ όλες πονηρές και τούτο με λυπεί
.>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : <<- Μα τους θεούς ! δεν είμαστε ;>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << -Μα είχαμε ειπή
εδώ να μαζευθούμε,
και όλες για υπόθεσι σπουδαία να σκεφθούμε?
μα να τες που δεν έρχονται! το ρίξαν στο κοιμήσι.
>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << -Θα’ ρθούν. Δεν είνε εύκολο πολύ να ξεκινήση
γυναίκ’ από το σπίτι της? η μία θα φροντίση
και για το νοικοκύρη της? εκείνη θα ξυπνίση
το δούλο της? ή το μωρό η άλλη θα κοιμίση?
κι αυτή θα λούση το παιδί, κι αυτή θα το ταΐση.>
>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Εδώ υπάρχει κάτι
πιό σπουδαιότερ’ απ’ αυτά.>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << –Τι τρέχει, Λυσιστράτη;
που τις γυναίκες κάλεσες να ρθούνε δίχως άλλο;
Ποιο πράγμα είνε, φίλη μου, και πόσο;>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Άαααα, μεγάααααλο !>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Μπά! μήπως είνε και χονδρόν;>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << -Μα τον Διόνυσο , χονδρόν ! >>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Και τότε πώς δεν ήλθανε;>>…Εκφράζει έντονη απορία η Καλονίκη.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Δεν είνε ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ …ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ !>>…την αποπαίρνει η Λυσιστράτη … << Τότε πειά θα φθάνανε τρεχάλα!
Μα είνε πράματ’ άλλα,
που τα εξέτασα καλά μονάχη μπρός και πίσω,
κι αγρύπνησα πολλές νυχτιές, για να τα συζητήσω
.>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Αμ’ τότε θα’ νε πράματα πολύ …ΛΕΠΤΑ επίσης,
για να μπορέσης εύκολα να τα στριφογυρίσης.>
>…υποθέτει προβληματισμένη η Καλονίκη , που εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει τον σκοπό της Λυσιστράτης.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << -ΤΟΣΟ ΛΕΠΤΑ , ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΣΆΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΟΝΟ ! >>…λέει με στόμφο και κατακεραυνώνει την αγαθή γειτόνισσά της.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Με τις γυναίκες!; Έλα δα! θα’ ταν μεγάλο θάμα,
ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΠΡΑΜΑ !>>…γουρλώνει τα μάτια της αποσβολωμένη η γυναίκα.

Η Λυσιστράτη επιχειρεί να εξηγήσει στην Καλονίκη το σχέδιό της συνομωσίας , που γαλουχούσε στο μυαλό της εδώ και πολύ καιρό.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ: << – Μα οι γυναίκες πώς μπορούν κάτι καλόν να κάνουνε ;
Και κάποια φρόνιμη δουλειά, που κάθονται και βάνουνε
στο σπίτι τους φτιασίδια,
και κίτρινα φορέματα, και χίλια δυό στολίδια,
που βάνουν και κυμβερικά φουστάνια ,δίχως ζώνη
και παντουφλάκια ελαφρά;>
>…λέει η Καλονίκη , που η απορία της όλο και μεγαλώνει.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – ΑΥΤΑ ( !!!) θα γίνουν μόνη
αιτία, που θα βρη σ’ ημάς η πόλις την σωτηρία !!!
Τα κίτρινα φορέματα, οι στολισμοί, τα μύρα,
τα διάφανα ποκάμισα, κι , που’σαι , αυτό το παντουφλάκι
.>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Και με ποιόν τρόπο;>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Που θα ιδής και μόνη, σε λιγάκι.
Να μη βρεθή αρσενικός, που δόρυ να σηκώση,
και άλλον να σκοτώση.>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ: << – Αν η γυναίκα, όπως λες, το θαύμα αυτό θα κάνη,
ΜΑ ΤΙΣ ΘΕΕΣ , ΒΑΦΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ !>> , συνεπήρε την γυναίκα αυτή η απρόσμενη στροφή, που πήρε η συζήτηση.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Ούτε ασπίδα πειά κανείς να πιάση θα μπορέση...>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Θα βάλω και κυμβερικό φουστάνι , αυτό το δίχως μέση!>>,ενθουσιάζεται όλο και πιο πολύ.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Και ούτε μαχαιράκι...>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Θα βάλω παντουφλάκι !!! >> , δηλώνει αποφασιστικά .

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << Δεν έπρεπε λοιπόν αυτές να είναι εδώ παρούσες ;>>, αναρωτιέται με πικρία η Λυσιστράτη.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << – Τι λες! ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΦΤΕΡΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΟΙ ΒΡΩΜΟΥΣΕΣ!>>…συμφωνεί αγανακτισμένη πια η Καλονίκη !

Κάποια στιγμή οι γυναίκες καταφέρνουν να έρθουν στον τόπο συνάντησης και περιμένουν να ακούσουν τι έχει να τους πει η Λυσιστράτη. Ήρθαν από την Πελοπόννησο κι από τη Βοιωτία. Καταφτάνει και η Σπαρτιάτισσα η Λαμπιτώ.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Καλώς τη Σπαρτιάτισσα τη Λαμπιτώ! Τι χρώμα!
πώ’χεις, γλυκειά μου! τι γερό και σιδερένιο σώμα!
τι ωμορφιά! που φαίνεται και λάμπει εδώ και πέρα!

ΚΑΙ ΤΑΥΡΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΣΥ ΝΑ ΠΝΙΞΕΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΜΕΡΑ !>>

ΛΑΜΠΙΤΩ: << – Μα τους θεούς, είναι γερό αυτό το σώμα όλο μου.
ΓΥΜΝΑΖΟΜΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΧΤΥΠΟΥΝ ΚΙ ΟΙ ΦΤΕΡΝΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΜΟΥ!>>, επιβεβαιώνει η Λαμπιτώ τον ισχυρισμό πως στην Σπάρτη αθλούνταν και οι γυναίκες !

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ,  ψηλαφίζοντας τα στήθη της Λαμπιτούς : << -Στάσου λιγάκι, στάσου…
Και τι ωραία που’ ν’ αυτά, φιλτάτη, τα βυζιά σου!>>

ΛΑΜΠΙΤΩ : << – Σας βλέπω που ξαμώνετε τα χέρια να με ψάξετε,
λες κ’ είμαι κάποιο σφάγιο και ήρθα να με σφάξετε.>
>, βάζει αποφασιστικά τέλος στα σαλιαρίσματα η Σπαρτιάτισσα.

ΛΑΜΠΙΤΩ : << -Ποιος έκαμε να ’ρθή εδώ ν’ αράξη τούτος όλος
των γυναικών ο στόλος;>
>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << Εγώ.>>

ΛΑΜΠΙΤΩ : << – Για μίλησε λοιπόν με λόγια μετρημένα…
ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ; >>

Και μίλησε τότε η Λυσιστράτη και τα λόγια της πέσανε κάπως …χμμμ, βαριά. Και ρωτάει η Λυσιστράτη τις υπόλοιπες και εκείνες να απαντάνε, και κάπως έτσι ξετυλίχτηκε η απρόσμενη συζήτηση :

Έχουμε όλες αποθυμήσει τους συζύγους μας;” – “Ολες!” – “Θέλουμε όλες να τελειώσει ο πόλεμος;” – “Ολες!” – “Είστε έτοιμες να κάνετε κάτι για αυτό;” – “Τα πάντα !” – “Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει είναι : ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΡΗΝΗ , ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ , ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΌΜΑΣΤΕ , ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ …ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ , ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΑΓΓΙΖΟΥΝ !!! …

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << Λοιπόν ν’ αποκηρύξουμε τις ανδρικές ψωλές!>>
(Οι γυναίκες δεικνύουν δυσαρέσκεια, άλλαι κλαίουν και άλλαι
διατίθενται να φύγουν.)
Έ! σεις για πού το βάλατε; _ – -Και σεις για πού το στρίψατε;
Τι στραβομουτσουνιάσατε; Τα μούτρα τι τα κρύψατε;
Τι άλλαξε το χρώμα σας κι αρχίσατε να κλαίτε;

ΑΡΝΕΙΣΘΕ ; Ή ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ; ΔΕΝ ΛΕΤΕ;

Ένα μακρόσυρτο “ΩΩΩΩΩΩΩΩ ” ακούστηκε τότε από τα στόματα των συγκεντρωμένων γυναικών. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν έτοιμες να ακούσουν κάτι τέτοιο!

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : “Ωωωωωω” ;;; Έτσι είστε έτοιμες να κάνετε τα πάντα ;”

ΚΑΛΟΝΙΚΗ: << – Αρνούμαι! Δεν με μέλει.
Ά μπα, μπορεί ο πόλεμος να γίνεται όσο θέλει.
>>

ΓΥΝΑΙΚΕΣ : “Θα κάνουμε τα πάντα …εκτός απο αυτό “!

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Ώ γένος ξεκωλιάρικο! Δικαίως, μα τον Δία,
λένε πως βγαίνει από μας η κάθε τραγωδία.
Δεν ξέρουμ’ άλλο τίποτα κ’ εμείς ,μικραί, μεγάλαι,
παρά ξεροκουνήματα και δος του μπάσε-βγάλε!
Μα κι αν η Σπαρτιάτισσα στο κόμμα μου θα μείνει,
μπορεί να κατορθώσουμε οι δυό μας την ειρήνη.
Δως μου λοιπόν την ψήφο σου.>
>

Η ύστατη προσπάθειά της βρίσκει εντελώς αναπάντεχα υποστήριξη από την Σπαρτιάτισσα.

ΛΑΜΠΙΤΩ : << – Είνε κακό πολύ
απ’ της γυναίκας το πλευρό να λείπη κ’ η ψωλή
και μόνη να κοιμάται.
Μα η ειρήνη μ’ όλ’ αυτά θαρρώ πως προτιμάται.>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << –Εύγε σου, φιλενάδα!
είσαι γυναίκα πιο σωστή απ’ όλες στην Ελλάδα.

ΚΑΛΟΝΙΚΗ : << –Θαρρείς πως αν απέχουμε κι απ’ τη δουλειάν εκείνη,
για τούτο–ό μη γένοιτο! θα κάμουν την ειρήνη;>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Μα τις θεές, είν’ αρκετό ! Αν κάτσουμε κλεισμένες
μέσα στα σπίτια μας ημείς, καλοφτιασιδωμένες,
και στα ποκαμισάκια μας αυτά τ’ αμοργινά
αφήσουμε τα σώματα να φαίνονται γυμνά
και το κουρέψουμε κι αυτό,…..οι άνδρες θα λυσσάξουν
απ’ την επιθυμία τους να ρθούν να μας τη σάξουν!
κι όταν θα ιδούν η κάθε μιά ότι γι’ αυτούς δεν το ‘χει,
τότε να ιδής τον πόλεμο τον παύουνε, ή όχι;>>

ΛΑΜΠΙΤΩ : << – Το ίδιο κι ο Μενέλαος, σαν είδε την Ελένη
στα στήθη γυμνωμένη
και είδε το βυζί της,
επέταξε το ξίφος του κ’ εκόλλησε μαζύ της.>
>, θυμήθηκε η Λαμπιτώ την πανέμορφη πατριώτισσα της .

Και σαν να σκέφτηκε κάτι ξαφνικά , ρωτάει με την σειρά της την Αθηναία :

ΛΑΜΠΙΤΩ : << -Όσο για μας, θα πείσουμε τους άνδρας μας να γίνη
ειλικρινής ειρήνη!
Αλλά αυτός ο παλαβός λαός των Αθηναίων,
πώς θα πεισθεί τον πόλεμο να μη γυρεύη πλέον;
>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Για τούτο μη σε μέλη…
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΞΑΝΑΘΕΛΗ ! >>

 Οι λέξεις ειπώθηκαν , ήρθε η σειρά των πράξεων ! Οι γυναίκες καταλαμβάνουν την Ακρόπολη , όπου βρίσκεται το θησαυροφυλάκιο των δημοσίων χρημάτων, για να στερήσουν από τους άνδρες τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για τη συνέχιση του πολέμου.

Ήρθε η ώρα να δοθεί όρκος ! Οι γυναίκες καλούνται να επαναλαμβάνουν τα λόγια της Λυσιστράτης :

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << – Δεν θα βρεθή ούτε γαμιάς, ούτε κι ο άνδρας μου έστω…>>

ΚΑΛΟΝΙΚΗ , διστακτικά :<< -Δεν θα βρεθή ούτε γαμιάς, ούτε κι ο άνδρας μου έστω…>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ : << –που καυλωμένος θα μου ρθη μεσ’ στο κρεββάτι...

(Η Καλονίκη διστάζει. Η Λυσιστράτη επιτακτικώς:)

Πες το!!!>>

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (παρατηρούσα εκ του παραθύρου.) : << Συ, Λαμπιτώ, τράβα λοιπόν στη Σπάρτη να φροντίσης
όσα εσυμφωνήσαμε να πραγματοποιήσης,
τις άλλες δε Λακώνισσες όμηρους θα κρατήσουμε!
Ημείς δε στην Ακρόπολη και τις λοιπές θα κλείσουμε
κ’ εκεί θ’ αμπαρωθούμε.>>

Η γυναικεία χορωδία καταλαμβάνει την Αθηναϊκή Ακρόπολη. Ο χορός των ανδρών , φυσικά, ηλικιωμένων , αφού οι νέοι είναι στον πόλεμο , πηγαίνει και αυτός στην Ακρόπολη , για να αντιμετωπίσει τις συγκεντρωμένες γυναίκες.

Ένας δημοτικός σύμβουλος, ο γηραιότερος άντρας, εισέρχεται αργά στη σκηνή, κουνώντας μόλις και με τα βίας τα πόδια του. Ξεκινά το κύριο μέρος κάθε ελληνικού δράματος – η ΛΟΓΟΜΑΧΙΑ ! «Γιατί ανακατεύεστε εκεί που δεν σας παίρνει ; Ο πόλεμος είναι δουλειά των ανδρών !” ( ένα απόσπασμα από τον αποχαιρετισμό του Έκτορα με την Ανδρομάχη στην Ιλιάδα).

«Όχι, και των γυναικών ! », απαντά η Λυσιστράτη. « Χάνουμε τους συζύγους μας στον πόλεμο και γεννάμε παιδιά για τον πόλεμο… Αν δεν νοιαστούμε για την ειρήνη και την τάξη, τότε ποιος θα νοιαστεί; » – “Εσείς οι γυναίκες θα κυβερνάτε το κράτος ;” – «Εμείς, γυναίκες, είμαστε υπεύθυνες για όλες τις υποθέσεις του σπιτιού και μια χαρά τα καταφέρνουμε !» – “Και νομίζετε πως θα διαχειριστείτε και τις υποθέσεις του κράτους;” – « Βεβαίως !

Ο σύμβουλος και ο χορός των Γερόντων, φυσικά, δεν αντέχουν τέτοιο θράσος , και ξεκινούν πάλι διαφωνίες και διαπληκτισμοί , με τις γυναίκες να βγαίνουν νικήτριες!

Το σχέδιο των γυναικών δεν θα αργήσει να αποδώσει καρπούς, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες εμπλεκόμενες πόλεις. Απεσταλμένοι Σπαρτιάτες και Αθηναίοι κάνουν έκκληση στη Λυσιστράτη για συμβιβασμό.

ΧΟΡΟΣ ΓΕΡΟΝΤΩΝ: << -Πρέσβεις έρχονται απ’ τη Σπάρτη, που μεγάλα γένεια σέρνουν,
και μπροστά παλούκια φέρνουν
στα μεριά τους τεντωμένα,
σαν αυτά όπου κρατούνε τα γουρούνια μας δεμένα.

(Εισέρχεται αριστερόθεν χορός Λακεδαιμονίων)
Άνδρες Λακεδαιμόνιοι! πρώτα σας χαιρετούμε,
και δεύτερα, τι πάθατε που έρχεσθε; ρωτούμε.
>>

ΧΟΡΟΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ : << –Τι χρεία να το μάθετε με λόγια μας πολλά;
Τι μας συμβαίνει κ’ ήρθαμε, το βλέπετε καλά.>>

ΧΟΡΟΣ ΓΕΡΟΝΤΩΝ : << -Πάθατε μιά συμφορά
νευρωμένη τρομερά,
κι από του Ερμή εκείνη
πιό τρανή σας έχει γίνη ! >
>

ΧΟΡΟΣ ΓΕΡΟΝΤΩΝ: << -Λοιπόν ελάτε, Λάκωνες, να μας ειπήτε τώρα
γιατ’ ήλθατε στη χώρα;
>>

ΧΟΡΟΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ : << –ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ! >>

Ακολουθούν σκηνές με διαλόγους , που προκαλούν γέλια μέχρι δακρύων ! Πραγματικά, αξίζει να αφιερώσει κανείς λίγη ώρα για να διαβάσει αυτή την υπέροχη κωμωδία !

Ο Αριστοφάνης δεν θέλει την Ελληνίδα γυναίκα μια φτιασιδωμένη κούκλα, που το μόνο που την νοιάζει, είναι πως θα καλλωπιστεί για να είναι αρεστή στον άντρα. Βάζει στα λόγια την ηρωίδας του σθένος και τόλμη , που μόνο μια έξυπνη και ενημερωμένη γυναίκα θα μπορούσε να απευθύνει στους άντρες ίση προς ίσους…Δριμύ κατηγορώ απηύθυνε στους άντρες , που έτρεμε όλη η Ελλάδα :

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ:
<< -Τώρα σ’ εσάς, ω Λάκωνες, το λόγο μου θα φέρω:
όπως κ’εγώ το ξέρω
και σεις το ξέρετ’ όλοι,
ο Περικλείδας
  μια φορά ο Λάκωνας, στην πόλη
των Αθηνών πως έφθασεν ωχρός και ικετεύοντας,
και στους βωμούς εκάθησε στρατεύματα γυρεύοντας.
Είχατε τότε πόλεμον εσείς με τη Μεσσήνη,
μα και σεισμοί είχαν γίνη.
Πήρε χιλιάδες τέσσαρες ο Κίμωνας οπλίτες
και ήλθε και σας έσωσε και πόλη και πολίτες.
Αφού λοιπόν τέτοιο καλό σας κάναμε, πώς τώρα
σεις φέρνετε καταστροφές μεσ’ στη δική μας χώρα;>>

ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ , αντιγύρισε : << – Σας αδικούμε; μα και σεις εβάλατε στο μάτι έναν ωραίο κώλο και θαυμαστό, και κάνατε γι’ αυτόν τον πόλεμ’ όλο.>>

 Τελικά , η ειρήνη εξασφαλίζεται μετά από αμοιβαίες παραχωρήσεις…

Η Λυσιστράτη θυμίζει σε όλους την παλιά φιλία και συμμαχία, μοιράζει επαίνους για την ανδρεία και επιπλήξεις για παράλογες φιλονικίες. Όλοι ξαφνικά θέλουν ειρήνη, γλυκοκοιτάζουν τις συζύγους, σκέφτονται κιόλας το όργωμα, τις καλλιέργειες, τα παιδιά…Και βεβαίως, τα ποτά και τη διασκέδαση το συντομότερο δυνατό.

Και αρχίζει το γλέντι με τους ευτυχισμένους ανθρώπους να επιδίδονται στον χορό και την διασκέδαση ! Δεν παραλείπουν να αναφέρουν τους Θεούς με ύμνους ! Ρέει άφθονος ο οίνος !

ΧΟΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ :
<< Σύρε το χορό, τις Χάρες κάλεσε μαζί, ευχήσου
στ’ όνομα του Διονύσου,
που με τις Μαινάδες
 τρέχει
και φωτιές στα μάτια του έχει,–
στον Απόλλωνα ευχήσου των χορών τον αρχηγό,–
στη θεά την κυνηγό,
και στον Δία που ανάφτει,
και βροντάει και αστράφτει,–
μα και στη συντρόφισσά του
 τη θεά την ευτυχή,–
και στους δαίμονας ευχή,
όπου δεν ξεχνούν εκείνοι,
και για μάρτυρες σταθήκαν στη μεγάλη την ειρήνη,
που έχει γίνει στερεά
απ’ της Κύπρου τη θεά.
Τραλαλαλά! Εμπρός! Παιάν!
Νίκη! Ευοί! Ευαί! Ευάν!
>>

Οι αποφάσεις της πόλης πρέπει να βασίζονται στη λογική, την αμοιβαιότητα και την κατανόηση, τομείς όπου, κατά τον Αριστοφάνη, οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα.

ΧΟΡΟΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ :
<< Ω μούσα εσύ Λακωνική!
άπ’ τον Ταΰγετον εκεί,
που είνε τόσο ευχάριστος, κ’ έλα να ψάλης πρώτα
Απόλλωνα και Αθηνά,
και του Τυνδάρου
 τα παιδιά, που παίζουνε παντοτινά
στις όχθες του Ευρώτα.
Έλα και πήδα ελαφρά μ’ εμάς να τραγουδήσουμε,
τη Σπάρτη να υμνήσουμε,
που τόσο ευφραίνουνε οι θεϊκοί χοροί,
και τα ποδοκτυπήματα, όταν η κόρ’ η τρυφερή
κοντά κοντά τα πόδια της κτυπά, σαν το πουλάρι,
πηδώντας στου Ευρώτα μας το πράσινο χορτάρι,
και τα μαλλιά της αρχινά
ο άνεμος να τα κινά,
όπως όταν χοροπηδούν κισσοστεφανωμένες
οι Βάκχες μεθυσμένες.
Και πρώτη πρώτη στο χορό από τις άλλες χώρια
η κόρη μπαίν’ η πάναγνη της Λύδας
 κ’ η πανώρηα.
Εμπρός! περόνη πέρασε και κάρφωσ’ την πλεξίδα,
και κτύπησε τα χέρια σου, και σαν το λάφι πήδα!
Εμπρός! και τώρα του χορού ας ακουσθούν οι κρότοι,
και ψάλε απ’ όλες πρώτη

την ΑΘΗΝΆ , ΠΟΥ’ ΝΑΙ ΘΕΆ
ΑΝΙΚΗΤΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΙΆ !!!
>>

Αυτή είναι η υπόθεση του θαυμάσιου αυτού έργου του Αριστοφάνη! Δεν είχα ούτε κατά διάνοια σκοπό να το παραθέσω εδώ όλο. Αλλά με παρέσυρε η πλοκή του και η επικαιρότητά του…

Θα μου πείτε , ποια επικαιρότητα ; Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει τώρα!

Και , όντως, ο σκοπός αυτής της ανάρτησης αρχικά ήταν να αναφέρω μεν την Λυσιστράτη, που σκαρφίστηκε τον δικό της μοναδικό τρόπο να αποτρέψει τους άντρες από την συμμετοχή τους στον πόλεμο. Να περάσω μεν το ακαταμάχητο επιχείρημά της για το ακριβώς αντίθετο σκοπό !

Γυναίκες της Ελλάδας ! Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των αθάνατων γιαγιάδων μας και ας κάνουμε αυτό, που έκαναν εκείνες για να σταματήσουν τον πόλεμο…

Τ Ο Τ Ε !!!

ΤΩΡΑ ΌΜΩΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ !

Και ίσως να είμαστε εμείς, που θα καταφέρουμε να ξεσηκώσουμε τους άντρες να πολεμήσουν ! Ίσως οι ερωτικές απολαύσεις , που θα στερηθούν να είναι η “κινητήρια δύναμη” που θα καταφέρει να τους ταρακουνήσει και να τους αναγκάσει να πολεμήσουν για τα ιδανικά της φυλής μας και την πολυπόθητη ελευθερία μας … Τι λέτε;

Η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκε η πρόταση ενός πολύ αγαπημένου φίλου ( αδελφού, για την ακρίβεια ) να στήσουμε μια θεατρική παράσταση, που το μήνυμά της θα είναι ακριβώς αντίθετο από το μήνυμα , που ήθελε να περάσει ο Αριστοφάνης !

Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βρω το κουράγιο να συμμετάσχω στο έργο. Δεν αποκλείεται πάντως! Και αυτό μόνο με την προϋπόθεση να βάλω στην μούρη μου προσωπίδα ! Εμ, πως ! Έτσι ακριβώς όπως γινόταν στην λατρεμένη αρχαία εποχή…Η παρουσία της οποίας συνέχιζε τη διονυσιακή παράδοση. Οι κόθορνοι, που και αυτοί είχαν συνδεθεί με το αρχαίο δράμα, στην περίπτωσή μου δεν είναι απαραίτητοι…Διότι η κάρα μου θα είναι η μοναδική που θα υψώνεται κατά πολύ πάνω από τις άλλες. Από την άλλη, στα αρχαία θέατρα  γυναίκες ηθοποιοί δεν υπήρχαν και τους γυναικείους ρόλους υποδύονταν οι άνδρες. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύεται ο πανούργος φίλος μου και δηλώνει , πως αυτός θα υποδεθεί τον ρόλο την Λυσιστράτης. Άρα εγώ δεν θα έχω τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Αυτό βέβαια, θα μου δώσει το πάτημα να αρνηθώ την συμμετοχή…Επειδή όμως , είμαι υπέρ της οποιαδήποτε (σχεδόν) δραστηριότητας , που σχετίζεται με την αρχαία παράδοση, ίσως να λάβω μέρος τελικά αλλά να περιοριστώ στον ρόλο της λατρεμένης μου θεάς Αθηνάς! Θα κρατάω ήσυχα ήσυχα την ασπίδα και το δόρυ μου, θα κουκουλωθώ με την περικεφαλαία …Θα πάρω όμως μια στάση όλο μεγαλείο και υπερηφάνεια! Αυτό το υπόσχομαι. Άλλωστε , το είχα ξανακάνει κάποτε σε μία υπέροχη θρησκευτική τελετή , υποδυόμενη την θεά , σκαρφαλωμένη σε απόκρημνους βράχους!